26/6/10

Fragile..



Κάπως έτσι θα έπρεπε να περιγράφεται η ζωή.. Εύθραυστη..
Και το ξεχνάμε. Αυτό είναι και το λάθος μας..
Είμαστε τόσο αγνώμονες.. κάνουμε σχέδια, τρέχουμε να προλάβουμε ανούσια πράγματα, αφήνουμε την καθημερινότητα να μας περικυκλώσει και κάπου εκεί ίσως κάποτε θυμηθούμε πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε..

Είναι στιγμές που αφήνομαι..
Απολαμβάνω τα πάντα γύρω μου σαν να τα βλέπω για πρώτη φορά..
Μπορεί να είναι τα ίδια πράγματα, το θέμα όμως είναι πως συχνά στεκόμαστε τυφλοί και τίποτα δεν διαπερνά τις αισθήσεις μας..
Δεν είναι όμως κρίμα να έχεις μπροστά σου μια ζωή με τα όποια καλά και άσχημα της και να ξεχνάς να τη ζεις;

Θέλω να τη ζήσω και πιστεύω πως μπορώ να το κάνω και φυσικά θα το κάνω!!
Τίποτα δεν μένει όπως έχει, όλα αλλάζουν και μεταβάλλονται αλλά με λίγη προσπάθεια και χαμόγελο μπορώ να το πετύχω.. Το μόνο που χρειάζομαι είναι λίγος αυθορμητισμός και αισιοδοξία παραπάνω!! Σε όποιον περισσεύει ας φέρει λίγο και από δω!! :Ρ

Περπατούσα πριν καιρό σε ένα χωματόδρομο λίγη ώρα πριν δύσει ο ήλιος και μπροστά μου βρισκόταν ένα ψηλό βουνό.
Στην απότομη άκρη μιας πλαγιάς του, σχεδόν στην κορυφή, βρισκόταν ένα δέντρο, γερμένο, ολομόναχο.. μα φαινόταν τόσο περήφανο!
Το ζήλεψα αυτό το δέντρο και θα'θελα να ήμουν στη θέση του.
Να έχω ολόκληρη την θέα της θάλασσας και του ορίζοντα μπροστά μου και ανάμεσα από τα κλαριά μου να περνούσε ο δροσερός αέρας. Να μπορούσα να είχα την ελευθερία του και το προνόμιό του να βρίσκεται εκεί ψηλά έστω και μοναχό μα ευτυχισμένο..
Μπορεί να σας φανεί παράξενο αλλά και που το σκέφτομαι με κάνει χαρούμενη και νιώθω τόσο ζωντανή μέσα μου!!

Ένα αγαπημένο τραγουδάκι για καληνύχτα..
για να μας θυμίζει πόσο εύθραυστοι είμαστε!




If blood will flow when flesh and steel are one
Drying in the colour of the evening sun
Tomorrow's rain will wash the stains away
But something in our minds will always stay
Perhaps this final act was meant
To clinch a lifetime's argument
That nothing comes from violence and nothing ever could
For all those born beneath an angry star
Lest we forget how fragile we are

On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are

On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are
How fragile we are how fragile we are

Είναι τόσα πολλά αυτά που γίνονται στη ζωή μου αλλά και τόσο μικρά που δύσκολα τα καταλαβαίνω και έτσι περνάει ο καιρός..
Η εξεταστική ξεκίνησε, για το διάβασμα δεν θα το έλεγα!!
Η βδομάδα που έρχεται είναι πιο ουσιαστική και τα αποτελέσματα θα δείξουν πως τα πήγα..
Μέχρι στιγμής τα πράγματα κυλάνε ήσυχα.

Πήρα βραβειάκι φιλίας από το Μarouli!!! Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ :)
Με τη σειρά μου θα το δώσω σε όποιον περάσει από το ταπεινό ιστολογιάκι μου χωρίς εξαίρεση!! Είστε όλοι σας ένας κι ένας πιστεύω!!


Καιρό τώρα σκέφτομαι να κάνω ανάρτηση, σκέφτομαι θέματα και όλο το αφήνω.
Στεναχωριέμαι που το έχω αφήσει λίγο έως πολύ στη μοίρα του..

Σας παρακολουθώ όμως όλους όσο περισσότερο μπορώ και χαίρομαι γιατί συνειδητοποιώ πόσο ξεχωριστοί άνθρωποι υπάρχουν εκεί έξω..

Καλό σας βράδυ και σε καλή μεριά το βραβείο!! :)

2/6/10

Γιορτά(ΖΩ...);


Σήμερα είναι τα γενέθλια μου..!
Ε ναι λοιπόν έγινα αισίως 22.
Ναι ναι , ξέρω.. Χρόνια πολλά, πολύχρονη, ο,τι επιθυμείς και τα σχετικά...

Έλα που δεν νιώθω καθόλου έτσι..
Μια ακόμη συνηθισμένη μέρα στις πολλές που θα ακολουθήσουν..
Πάλι καλά που βγήκα λίγο από το σπίτι και ξεχάστηκα..
Ας είναι καλά οι φίλες μου που είχα για παρέα.

Τι κι αν σε θυμούνται οι λίγοι γνωστοί του κύκλου σου..
Τι κι αν στο Facebook βλέπουν πότε γιορτάζεις και γεμίζει το προφίλ;
Αν δεν έχεις αυτούς τους 4-5 φίλους να ακούσεις και να πεις δυο κουβέντες τι να το κάνεις;

Λιτά λοιπόν φέτος θα την βγάλουμε.
Με μια βραδινή βόλτα, χωρίς τούρτες, κεράκια και ευχές...
Με κάποιες απουσίες σε αγαπημένα πρόσωπα..
Αλλά τι να κάνεις; Δεν γινόταν αλλιώς..
Και σε κάποιες αγκαλιές...

Πάμε σε άλλα τώρα.
Τελευταία δεν είμαι αισιόδοξη για τίποτα..
Μοιάζουν όλα τόσο δύσκολα..
Ακούω και βλέπω καταστάσεις και σκέφτομαι τι θα κάνω όταν ξεκινήσω να δουλεύω πάνω στο επάγγελμα που σπουδάζω και αν πάνω απ'όλα θα μπορέσω να βρω δουλειά με τα προσόντα που έχω και τα οποία δεν είναι και τα καλύτερα...

Εδώ σε εταιρίες δεν πιάνονται οι στόχοι και χωρίς δεύτερη ευκαιρία ξεκινάνε οι απολύσεις..
Ο πατέρας μου έχει τρελαθεί να τρέχει, τιραμόλα τον έχουν κάνει και τρέμει μην μείνει χωρίς δουλειά..

Όλα αυτά γυρνάνε στο μυαλό μου και άλλα τόσα...

Και ο βασικός μισθός έπιασε τα 500 ευρώ με δυνατότητα ρύθμισης από τον εργοδότη..
Καλά πάμε, άντε να ζήσεις μετά..

Αυτό αισθάνομαι.. ότι δεν ζω!
Και δεν ξέρω τι να κάνω για να το αλλάξω αυτό...
Η μέρα αλλάζει σε λίγα λεπτά και ελπίζω να αλλάξει και κάτι στη ρουτίνα μου!!

Καλό σας βράδυ και συγγνώμη για το ψυχοπλάκωμα!!! :Ρ