30/1/09

Στα βράχια της Πειραϊκής!!!!


Ποιο διάβασμα και ποια εξεταστική;!!

Βρήκα χρόνο και το μωρό μου για παρεούλα και πετάχτηκα για τη βολτούλα που έλεγα στα βράχια μου!!
Και επειδή δεν γίνεται να πάω κάπου χωρίς να πάρω μαζί μου την ψηφιακή εκτονώθηκα βγάζοντας φωτογραφίες!!!

Βέβαια η γλυκιά μου φατσούλα μετά από τόσες στάσεις για φωτογραφίες δεν άντεξε.. ένα δίκιο το είχε ο καημένος δεν λέω!! Παραλίγο να χάσουμε το λεωφορείο γιατί εγώ ακάθεκτη συνέχιζα να τραβάω!!!

Ο καιρός εχθές ήταν απίστευτος!!
Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Με μπόλικα ολόλευκα συννεφάκια παντού, το καλύτερο μου!!
Και η θέα της θάλασσας μαγική. . Χόρτασε το μάτι μου να βλέπει και να χάνεται!!!

Αρχικά ήταν να πάω για καφέ Κορυδαλλό αλλά με τέτοια μέρα θα κλεινόμουν μέσα σε μια καφετέρια;! Τι λες καλέ!!!

Το είχα ανάγκη να περπατήσω πάλι δίπλα σε θάλασσα, πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη..

Τη λατρεύω την περιοχή και ιδού ο λόγος..

Απολαύστε!!!!!!







26/1/09

Πήρα βραβειάκι!!


Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Spideroula μου για το βραβείο!!

Ευχαριστώ και όσους με διαβάζουν και αφήνουν τα σχόλια τους, με γεμίζει πολύ το να βλέπω πώς κάποιος διάβασε αυτά που είχα να πώ..

Ένα τέτοιο βραβείο σημαίνει πως:

«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»

Τώρα πρέπει κι εγώ με την σειρά μου να διαλέξω οκτώ συμπλογκίτες μου έτσι;!!

Κάπως δύσκολο αλλά θα βάλω τα δυνατά μου!!! Λοιπόν, αυτοί είναι:


ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...

Θα παω κι ας μου βγει και σε κακο

Spider's diary

Εξύμνος

Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια

la minore

Ο λαβύρινθος της ψυχής

25/1/09

Μνήμες αλμύρας...

Μικρή για να ηρεμήσω απ' όλα έτρεχα στη θάλασσα. Με την παρέα της τα ξεδιάλυνα και τα ξέχναγα όλα.
Την παιδική και εφηβική μου ηλικία την έχω συνδέσει με τα βράχια της Πειραϊκής και την μυρωδιά του αέρα που άλλαζε με τις εποχές.

Τις μέρες με φουρτούνα που τα κύματα έσκαγαν με δύναμη πάνω στα βράχια με τη γεύση του αλατιού να περιπλανάται στο χώρο και τις ηλιόλουστες εκείνες μέρες που κάθε της σημείο λαμποκοπούσε σαν να απολάμβανε την ζεστασιά και την παρέα του ήλιου.

Μεγάλωσα στην Καλλίπολη του Πειραιά και συγκεκριμένα στη Φρεαττύδα , εκεί όπου τα σαββατοκύριακα ειδικά τις καλές μέρες γέμιζε ο τόπος από κόσμο για τις ψαροταβέρνες που υπήρχαν.

Ένιωθα τόσο τυχερή όμως που εγώ μπορούσα όποτε ήθελα να απολαύσω τη θάλασσα όταν όλοι έφευγαν και έβρισκε την ησυχία της. Κατέβαινα τις παλιές ξύλινες σκάλες και περπατούσα στα βράχια για ώρες με εκείνη να με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα..

Τα πρωινά του χειμώνα πριν ακόμα υπάρξει οποιαδήποτε παρουσία φωτός και οι λάμπες των δρόμων ήταν ακόμα αναμμένες περπατούσα δίπλα της πηγαίνοντας για το σχολείο. Ακόμα και νυσταγμένη που ήμουν δεν έπαιρνα τα μάτια μου από πάνω της. Ξύπναγα νωρίτερα ώστε να έχω χρόνο στο δρόμο μου να σταματήσω στο Σταυρό, αγαπημένο σημείο αγναντέματος, να ξεχαστώ και να την παρατηρήσω ακόμα καλύτερα.

Το γυμνάσιο μου είχε ίσως την ωραιότερη θέα από κάθε άλλο τουλάχιστον στην Αττική. Δεν ήταν τριγυρισμένο από ντουβάρια και τσιμέντο, ούτε το προαύλιο του έβλεπε σε κάποιον ακάλυπτο όπως πολλά.
Είχαμε θέα τον Σαρωνικό και την Σαλαμίνα...

Θυμάμαι το απογευματινό ωράριο του σχολείου ήταν η καλύτερη μου! Στην τελευταία ώρα και δη μαθηματικά το μυαλό μου άλλαζε στόχο και επικεντρωνόταν κάπου πολύ διαφορετικά από το μάθημα. Ο καθηγητής μέσα να μιλάει για εξισώσεις και άλλα κουλά και ο ήλιος έξω σε ανοιξιάτικες διαθέσεις να δύει.. Που όρεξη για γνώση;

Η προσήλωση μου ήταν εμφανής στην εικόνα του ηλιοβασιλέματος πέρα από τους τοίχους της τάξης και τη γλώσσα των μαθηματικών. Η εικόνα αυτών των απογευμάτων δεν πρόκειται, όσο εύκολα κι αν ξεχνάω, να φύγει από το μυαλό μου.

Σαν ένας πίνακας ζωγραφικής με τα παράθυρα του κτιρίου για κορνίζα. Στον ουρανό αποτυπώνονταν τα πιο μαγευτικά χρώματα που έβλεπα ποτέ και καθρεφτίζονταν στη θάλασσα,κάθε μέρα και διαφορετικά. . Η θέα της Σαλαμίνας στο βάθος και τα καράβια που έφευγαν από το λιμάνι για τον προορισμό τους να περνάνε από μπροστά...

Την λατρεύω την παλιά μου γειτονιά!!
Είναι στιγμές που μου χαρίστηκαν και αναμνήσεις που δεν τις αλλάζω με τίποτα..

Όταν θυμάμαι εκείνη την περίοδο αποκτώ μια ξεχωριστή αίσθηση.

Εκεί μεγάλωσα.

Στο σκαφάκι μου..

Μαζί της.. και έμαθα να λατρεύω την εικόνα της, τον ήχο της, τη γεύση της, τη μυρωδιά της ..

Τα πάντα της.

Μερικές στιγμές η αίσθηση και η μυρωδιά αυτών των ημερών με πλημμυρίζει και με γυρίζει εκεί.
Τέτοιες στιγμές έχω την ανάγκη να περπατήσω ξανά δίπλα της στα δικά μου μέρη, όπως έκανα παλιότερα.
Ακόμα κι όταν δεν τα καταφέρνω όμως η σκέψη μου το κάνει και είναι πραγματικά σαν να μυρίζω την αλμύρα, σαν να ακροβατώ στα απότομα βράχια, σαν να είμαι εκεί...

9/1/09

Είναι ανάγκη...

Να ξεκινήσω διάβασμα;

Να ξεσκονίσω βιβλία και σημειώσεις που έχω να αγγίξω εδώ και κάτι μήνες;

Να προσπαθήσω να περάσω μαθήματα που μόνο ο τίτλος τους με κάνει να ανατριχιάζω;

Τρομάζω και μόνο στην απάντηση!!!!!

Ααααχχχχχ, έτσι είναι η ζωή... πολύ καθίσαμε!!!


Πάντοτε, στην αρχή κάθε εξαμήνου, όταν ακόμα φτιάχνω το πρόγραμμά μου υπόσχομαι και είμαι σίγουρη γι' αυτό ότι θα παρακολουθώ το παραμικρό μάθημα και θεωρία και φυσικά τα εργαστήρια μου.

ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ...


Γιατί το κάνω αφού ποτέ δεν το τηρώ; Μ' αρέσει να περιβάλλομαι από ψευδαισθήσεις πλάκα πλάκα..


Δυο χρόνια τώρα άραγε δεν βαρέθηκα; Καταρχάς δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα άτιμα!!
Βάζω πλώρη σε λίγους μήνες για το πέμπτο εξάμηνο.


Ελπίζω να το πάρω απόφαση και να στρώσω κώλο, δεν πάει άλλο!!!
Λέω να κάνω την αρχή και να το πάρω πιο ζεστά από άλλες φορές να δούμε... θα γίνει τίποτα διαφορετικά;;


Καλή επιτυχία σε όσους περνάνε το λούκι της εξεταστικής και του διαβάσματος αυτή την περίοδο!!!
Θα περάσει και πάλι όπως κάθε φορά...

Θέλω να με κρατάς. . .

Καλή χρονιά κι απο μένα!!
Η πρώτη μου ανάρτηση για το 2009 με ένα τραγουδάκι που πάντα μου άρεσε και τώρα με αντιπροσωπεύει κιόλας!!!!

"Θέλω να με κρατάς" από Ηρώ..

Πόσα περάσαμε
το ξέρεις και το ξέρω
Άλλες αγάπες
που δε βγάζαν πουθενά
Έρχομαι εδώ μπροστά σου
κοίτα με στα μάτια
Δεν έχουμε άλλη επιλογή
εμείς οι δυο

Θέλω να με κρατάς για πάντα
Να χάνομαι μες στα δυο σου μάτια
Ξέρεις πως μακριά σου εγώ δε ζω

Θέλω σφιχτά να μ' αγκαλιάζεις
Μέσα στις νύχτες να φωνάζεις
Τίποτα δε χωρίζει εμάς τους δυο

Τόσος καιρός χαμένος
πήγε μακριά σου
Εσύ κι εγώ σε κάποια άλλη αγκαλιά
Αυτό που δένει εμάς τους δυο
είναι γραμμένο
Πάρε το χέρι μου
και πάμε ξανά !!!!!!!!!!!