29/12/08

Σήμερα..( και αύριο και πάντα) μπορώ!!!!!!

" Περνούσαν οι μέρες τόσο γρήγορα που δεν μπορούσα να σκεφτώ έστω και λίγο προς τα που βαδίζω. Όλα έμοιαζαν τόσο θολά και ανεξήγητα ήρεμα που με φόβιζαν.
Γιατί όλα μου φαίνονται δύσκολα και ακατόρθωτα;

Δεν έχω όνειρα για το μέλλον και όταν έχω όλα μοιάζουν απίστευτα μακρινά. Συνειδητοποιώ πως δεν ζώ. Απλά υπάρχω.
Δεν με ικανοποιεί τίποτα, φοβάμαι να εμπιστευτώ ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό.

Κλείνομαι μέσα μου.
Σπάνια εκφράζομαι με τα πραγματικά μου αισθήματα απέναντι στους άλλους.
Νιώθω λίγη.. κι έτσι είμαι για αυτούς χαμένος χρόνος για να ασχοληθούν, απλά αόρατη.

Κάπου κάπου ονειρεύομαι. Με βοηθάει να ζήσω αυτά που δεν πρόκειται να' ρθούν.
Δείχνω καλά, ήρεμη, χαμογελαστή, ίσως λίγο απόμακρη για να μην καταλαβαίνει κανείς τι νιώθω στ' αλήθεια.

Θέλω να φαίνομαι δυνατή, πάντα πρόθυμη να ακούσω τον άλλον στα δικά του προβλήματα.
Μια φίλη είπε πως όλα αυτά είναι σκέψεις της στιγμής ... Κι όμως τις σκέφτομαι συνέχεια.

Έχω την ανάγκη να αγαπήσω και ύστερα να αγαπηθώ. Να ερωτευτώ τρελά, να πάψω να σκέφτομαι λογικά, το έχω σιχαθεί πραγματικά. Όλες αυτές οι σκέψεις πριν κάνω ή πω κάτι..
Να γίνω πιο παρορμητική, να ζώ τη στιγμή αληθινά χωρίς να σκέφτομαι το μετά και τις συνέπειες..
Τόσο δύσκολο είναι; "

Όλα αυτά τα λόγια είναι πια παρελθόν.

Τα έσβησα και άλλαξα...
Δεν είναι εγώ, μιλάει μια ξένη.
Την άφησα πίσω. Μόνη της. Να με κοιτάει να απομακρύνομαι με βήμα ταχύ σε καλύτερα μονοπάτια, άγνωστα σε κείνη μα και σε μένα και να αναρωτιέται τι στο καλό κάνω. "Πού πάει; Δεν έχει ιδέα που θα βγει" την άκουσα να λέει. Το ξέρω όμως πως βαθιά μέσα της χαιρόταν για την επιλογή μου.

Έτσι προχώρησα... Αναζήτησα και βρήκα άλλη παρέα, πιο ζωντανή, πιο αισιόδοξη. Κι εγώ πιο ελεύθερη από ποτέ!! Αν και δεν ήξερα πού ακριβώς πάω, μέσα μου ήμουν σίγουρη πως θα ήταν πιο όμορφα.

"Έχω την ανάγκη να αγαπήσω.." Και βρήκα κάποιον.. Τον εαυτό μου. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του πριν από το μετά.
Τα θέλω μου δεν μένουν παρατημένα. Στο τώρα, τα παίρνω από το ράφι που τα άφηνα και τα κάνω πραγματικότητα, ποτέ δεν είναι αργά.
Τα όνειρα μου πια με πλημμυρίζουν, με ταξιδεύουν.
Βρήκα ποια θέλω να είμαι και θα προσπαθήσω για να γίνω καλύτερη κι απ 'αυτό.

Ακούστε το τραγουδάκι, έχει τέλειους στίχους και σε ανεβάζει με μιας!!!


ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωψκιηηυ'---------------------78θδε ββββββββββββββββββββββββββββ88888888888ε ..

Συγνώμη για το ακαταλαβίστικο μήνυμα. Το κουνέλι μου κάτι προσπαθούσε να γράψει όσο έλειπα αλλά απ'
ότι φαίνεται δεν τα πήγε και τόσο καλά!!
Τζάμπα τα μαθήματα που του κάνω τόσο καιρό...

21/12/08

Μέσα στο κλίμα!!


Τα πάντα γύρω μου αυτές τις μέρες είναι Χριστουγεννιάτικα, και μ' αρέσει πολύ!!! Από του δρόμους, τις πλατείες και τα μαγαζιά μέχρι τα μπαλκόνια όλων των σπιτιών. Είναι τόσο όμορφο να περπατάς στο δρόμο και να ακούς τραγουδάκια και κάλαντα. Μου φτιάχνει τη διάθεση!




Ο καιρός άλλαξε αρκετά και ήταν ώρα του. Να καταλάβουμε και λίγο χειμώνα αυτές τις μέρες. Λένε πως τα Χριστούγεννα στην Πάρνηθα θα χιονίσει!!

Η τηλεόραση θα παίξει πάλι την Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Σκρούτζ και φυσικά το Μόνος στο σπίτι (αυτή τη στιγμή που γράφω έχει αρχίσει!!) και θα κάτσω πάλι να τα δω σαν να είναι η πρώτη μου φορά μιάς και ποτέ δεν τα βαριέμαι.

Α, ολοκλήρωσα το στολισμό του δέντρου μου!! Έγινε ένα κουκλί (τι μετριοφροσύνη θεέ μου)!!! Έβαλα γλυκούλια στολίδια, γιρλάντες και καρτούλες και την καθιερωμένη φάτνη στη βάση του. Μπορεί τα πορτοκαλί φωτάκια να μην δουλεύουν αλλά και χωρίς αυτά μου αρέσει πολύ!!

Δεν θα μπορούσε να λύπει όμως το παραδοσιακό στόλισμα του καραβιού μας. Δυστυχώς δεν το έχω τώρα σε φωτογραφία..




Το σπίτι μυρίζει μελομακάρονα και κουραμπιέδες και την Πρωτοχρονιά θα γεμίσει ζωή αφού θα μαζευτεί η παρέα μου για να γιορτάσουμε. Θα παίξουμε χαρτάκι για το καλό και Junglespeed που γίνεται το κόλλημα μας και είμαι σίγουρη πως με αυτόν τον τρόπο έχοντας κοντά μου όλους τους δικούς μου ανθρώπους η καινούρια χρονία θα μπεί με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά δεν λέω παραπάνω, μην το γρουσουζέψω κιόλας!!


Εσείς την Πρωτοχρονιά τι σκέφτεστε να κάνετε;

Ότι και να είναι αυτό να περάσετε απίστευτα και ο καινούριος χρόνος να είναι γεμάτος υγεία, χαμόγελα και πολύ πολύ πολύ γέλιοοο!!!



Πηγαίνω να δώ μόνος στο σπίτι!!!!!

Για το τέλος, σας αφήνω να ακούσετε ένα απο τα αγαπημένα μου τραγουδάκια για αυτές τις μέρες..


*** White Christmas ***


18/12/08

Ψυχή και σώμα...

Είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού που βρήκα κατά τύχη στο YouTube και από τότε το ακούω συνέχεια.

Το παιδί που το λέει έχει τέλεια φωνή και οι στίχοι του κομματιού μαζί με τη μουσική του εμένα προσωπικά με ταξιδεύουν..

Ακούστε το, ελπίζω να σας αρέσει...

Τη νύχτα που λουλούδια σ' άφησα στο μπαλκόνι
Ποτέ τη μοναξιά μην νιώσεις, μη μείνεις μόνη

Με πέπλο λαμπερό σε κάλυψα μην πονέσεις
Μες΄την βροχή μαζί μου έλα να χορέψεις..

Να νιώσεις πάλι απ' την αρχή τον έρωτα λέω
Να γράψεις ένα ποίημα καθώς εγώ κλαίω

Κράτα με, τραγούδα μου κι αγκάλιασε με
Κι αν πονέσω μίλα μου, παρηγορησέ με

Σ' αγαπώ και το φωνάζω το, διασκεδάζω
Σ' αγαπώ λιγάκι ακόμα βάλε λίγο χρώμα

Κράτα με να γίνουμε ένα
Ψυχή και σώμα

Σε θάλασσα πλατιά με βάρκα την καρδιά μου
Θα σε ξεναγήσω λαμπερή Παναγιά μου

Ηρέμησε και νιώσε λίγο πιο δυνατά
Ο ουρανός μεγάλος, τα άστρα φωτεινά

Κλάψε μην φοβάσαι, νιώσε τώρα τον πόνο
Βελούδινα χαλιά μόνο για σένανε στρώνω

Αγάπα με και πέταξε στα άστρα μαζί μου
Σε σένα δίνω έρωτα κι όλη τη στοργή μου

Σ' αγαπώ και το φωνάζω, το διασκεδάζω
Σ' αγαπώ λιγάκι ακόμα βάλε λίγο χρώμα

Κράτα με να γίνουμε ένα

ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ

15/12/08

Μισο - στολίσαμε.... Και του χρόνου;!!!


Σήμερα είχα μια χαρά που θα στόλιζα... αλλά τελικά δεν πήγε όπως το είχα στο μυαλό μου!!

Έβαλα χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια από νωρίς για να μπούμε στο κλίμα όμως προσγειώθηκα κάπως απότομα! Τα λαμπάκια του δέντρου μας τα έπαιξαν. Είπαν να υπολειτουργήσουν φέτος!! Πόσο να αντέξουν κι αυτά πια;; Πώς κράτησαν 4 χρόνια απορώ. Μόνο τα μπλε και τα κόκκινα μας κάναν τη χάρη να επιζήσουν. .

Τώρα το πλαστικό μου έλατο περιμένει με λιγοστά λαμπάκια και δυο τρία στολίδια ενισχύσεις στις επόμενες μέρες από πολύχρωμα φωτάκια για να μπούνε ύστερα οι μπάλες και οι κορδέλες και να γίνει ακόμα ποιο όμορφο και λαμπερό.

Είχε όμως πολύ πλάκα!!Έτσι όπως το στολίζαμε με τον αδελφό μου κλείσαμε τα φώτα για να δούμε το αποτέλεσμα και ήταν τόσο κουλός ο φωτισμός του και μη κατανεμημένος που βάλαμε τα γέλια !! Δεν πειράζει η προσπάθεια έχει σημασία... Πάντα αυτό λέω όταν δεν γίνεται κάτι με την πρώτη και δεν με συμφέρει!!!

Ακόμα κι έτσι εγώ έβγαλα φωτογραφίες. Να είστε επιεικείς, δεν είναι και στα καλύτερα του. Όταν ολοκληρώσω το υπό κατασκευή έργο μου θα ενημερώσω σχετικά!!

Φιλάκια πολλά και χρόνια πολλά σε όλους σας πάντα με υγεία!!!!!

14/12/08

Βολτίτσα...

Χθές από το πρωί μέχρι το βράδυ ήμουν στη Νέα Μάκρη.
Είχε πολύ ωραίο καιρό και το βράδυ ένα απίστευτο φεγγάρι!!
Δεν αντιστάθηκα στο τοπίο και τράβηξα πολλές φωτογραφίες..



Το πρωί...







Και το βραδάκι...












Τι ωραία που ήταν...!

13/12/08

Νυχτώνει..

Το φως όμως εξακολουθεί να υπάρχει στις ψυχές.

Τόσο έντονο.
Απόλυτο και αινιγματικό.

Σε τραβάει.
Δεν σκέφτεσαι τίποτα όμως, δεν ενοχλείσαι.

Έρχεται τόσο φυσικά...

Οι δεύτερες σκέψεις δεν χωράνε πουθενά τώρα.
Επιτέλους είσαι έτοιμος να ζήσεις όπου κι αν σε πάει.

Μπορεί να σε τυφλώνει όμως εσύ θες να το κοιτάς για όσο περισσότερο γίνεται.
Μόνο έτσι πιστεύεις πως θα συνεχίσεις να είσαι ευτυχισμένος.

Το μόνο που ξέρεις είναι πως το συγκεκριμένο φως έχει γίνει ο κόσμος σου όλος.
Η μοναδική σου ευθύνη.

Αν σβήσει, ένα κομμάτι σου θα χαθεί μαζί του.

Δεν θα το αφήσεις να συμβεί..

11/12/08

Απόδραση


Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έκανα κάτι που το ήθελα και το προγραμμάτιζα από καιρό.Έφτιαξα μια μικρή βαλίτσα, πήρα το ΚΤΕΛ και ξέφυγα για λίγο από την μονοτονία της Αθήνας!

Στην Αρχαία Επίδαυρο δεν είχα ξαναπάει και έτσι βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία να την επισκεφτώ για αυτές τις μέρες. Ο καιρός ήταν απίστευτος, με τον ήλιο στα καλύτερα του και την θάλασσα σαν καθρέπτη. Καμία σχέση με αρχές Δεκέμβρη αλλά τέσπα, στη συγκεκριμένη περίπτωση με βόλευε αρκετά!!


Δεν χόρταινα τη θέα της ήρεμης θάλασσας που απλωνόταν από το παράθυρο του δωματίου μου. Γι' αυτό και, μιάς και είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες, έβγαλα αρκετές φωτογραφιές του τοπίου.

Σαν χωριό η Παλαιά Επίδαυρος είναι πολύ όμορφο και γραφικό. Τα περισσότερα σπίτια του είναι απο πέτρα και ξύλο και σε συνδιασμό με τον εορταστικό στολισμό της εποχής των Χριστουγέννων δημιουργείται μια μαγευτική αίσθηση.

Την μέρα που πήγα γιόρταζε και η εκκλησία του χωριού, ο Άγιος Νικόλαος, και οι κάτοικοι είχαν την περιφορά της εικόνας το βράδυ της Παρασκευής. Ήταν τόσο όμορφο το κλίμα. Το μόνο κακό ήταν πώς η εκκλησία ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο μου και πώς και τα δύο πρωινά που έμεινα ξύπνησα αναγκαστικά από τις καμπάνες και τα μεγάφωνα με τη φωνή του παπά!!Είχε και το καλό του όμως. Τα ξημερώματα πρίν ακόμα βγεί ο ήλιος καλά - καλά είχα την όρεξη, αφού από ύπνο πού προκοπή, να καθήσω στο μπαλκόνι μου και να παρατηρώ τον ουρανό. Ήταν από τις πιο ωραίες στιγμές.





Μ' άρεσε που χάθηκα έστω και για λίγο σε κάτι διαφορετικό και πραγματικά ξεχάστηκα. Είχα και καλή παρέα όσο να' ναι. Τι να σου κάνει το μέρος χωρίς αυτή;!

Αυτές οι δύο μέρες μου ήταν αρκετές για να συνηθίσω στην ερημιά και την ησυχία ενός χωριού. Μακρία από το συνεχές βουητό της Αθήνας. Τι κρίμα που το κτελ του γυρισμού επέστρεψε πολύ γρήγορα πίσω στην πόλη και θυμήθηκα ξανά την εικόνα του τσιμέντου που σου βαραίνει την καρδία..

Το μόνο που θέλω τώρα είναι να το επαναλάβω όσο το δυνατόν πιο σύντομα!!!

Υ.Γ . Ευχαριστώ πολύ jk in your life!!!!

10/12/08

Πάλι κάτι πείραξα...


..Και δεν το κατάλαβα!!
Έχω περάσει μια καινούρια ανάρτηση πιο κάτω απο αυτή που εμφανίζόταν πρώτη και για κάποιο λόγο τη νέα με τίτλο "Απόδραση" μου την βγάζει δεύτερη. Μήπως ξέρει κανείς τι βλακεία έχω κάνει;;


Ευχαριστώ!!

8/12/08

Χάος και ντροπή...


Άλλα είχα σκοπό να γράψω αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στα όσα γίνονται ακόμα και τώρα, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε διάφορες άλλες πόλεις της Ελλάδας και απ' ότι φαίνεται δεν θα σταματήσουν εδώ.


Η αντίδραση του κόσμου είναι μαζική. Ξεσπάμε. Το γεγονός μας εξοργίζει. Εν ψυχρώ δολοφονία 15χρονου μαθητή από πυρά ειδικού φρουρού. Εκτέλεση.. χωρίς καμία ύπαρξη ανθρωπιάς. Θα είμαι πολύ κυνική αν πω πώς χρειάζεται σκότωμα εδώ και τώρα; Μόνο απέναντι σε τέτοιες "απειλές" ξέρουν και δείχνουν τις ικανότητες τους. Απέναντι σε ένα παιδί άοπλο.. οπλισμένο μόνο με όνειρα. Αηδία μόνο αυτό μπορώ να νιώσω..


Η κατάσταση είναι εφιαλτική. Τα πράγματα με άλλους σκοπούς ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν- θα καταλήξουν. Με αυτό τον τρόπο βρίσκουμε να διαμαρτυρηθούμε για το άδικο χαμό ενός παιδιού; Ότι έγινε ήταν όντως φρικτό και μόνο άνθρωπος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός που αφαίρεσε τόσο αναίτια μια αθώα ζωή. Όμως με τέτοιες αντιδράσεις ούτε το παιδί θα γυρίσει πίσω ούτε οι πράξεις μας αποκτούν αξία. Αντιθέτως, τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή πολύ πιο τρομαχτική. Πάντοτε ξεφεύγουμε από τα όρια και φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι παγίδες στις οποίες αργότερα θα πέσουμε μέσα και θα πληρώσουμε γι' αυτές.






Αυτό που με κάνει να εξοργίζομαι είναι η αδιαφορία, η απάθεια και το θέατρο. Το υποκριτικό ενδιαφέρον όλων αυτών των "μεγάλων" άχρηστων της χώρας που μας καθοδηγούν και το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην γίνει καμία στραβή και χάσουν το βάθρο τους μετά τα επεισόδια. Αντιδρούμε όμως, έχει σημασία. Το θέμα είναι να το κάνουμε σωστά.


Είναι αδιανόητο αυτό που έγινε. Ας ελπίσουμε πως τέτοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν. Αλλά τι λέω; Στη χώρα που ζούμε πάσχουμε όλοι μας από μόνιμη απώλεια μνήμης και ξεχνάμε πολύ εύκολα.

Ας κάνουμε αυτή τη φορά τη διαφορά και ας θυμόμαστε καλά τη μορφή αυτού του παιδιού που χάθηκε τόσο άδικα...

2/12/08

Πόσο ανισόρροποι μπούμε να γίνουμε..;


Απ'ότι έχω καταλάβει πάαααρα πολύ....

Μόλις πριν λίγο διάβαζα τα mail μου. Μέσα σε όλα όσα είχα λάβει μου έχει έρθει κι ένα που ζητούσε την συμβολή μου σε κάτι.

Στην Κίνα,έλεγε, βάζουν σε μικρά βάζα γατάκια έτσι ώστε μεγαλώνοντας να πάρουν τα ζωντανά το σχήμα του δοχείου. Τι άλλο θα δω πια;;;

Έβαλα την υπογραφή μου μήπως και σταματήσει αυτή η κτηνωδία αλλά λίγο δύσκολο όταν βλέποντας το σαν μόδα την υιοθετούν όλο και περισσότεροι ηλίθιοι για να μην τους χαρακτηρίσω διαφορετικά.

Μπήκα και στο site αυτής της εταιρίας ο θεός να την κάνει και έλεγε σαν κεντρική ιδέα πως όπως υπάρχουν τα καλοπιστικά φυτα bonsai που μπαίνουν σε γυάλες έτσι με αυτό στο μυαλό είπαν να το κάνουν και σε ζώα. Το "καλύτερο" της υπόθεσης είναι πως το θεωρούν σαν μια μορφή τέχνης και πως υπάρχουν και μηνύματα ευχαριστιών από όσους πήραν από ένα τέτοιο γατάκι.


"With this in mind, we are proud to now offer to you the animal complement of this art form; the Bonsai Kitten."

Τι τραβάνε τα ζώα από εμάς τα ζώα;; Αν είχαν στόμα να μιλήσουν θα είχαμε ακούσει τα καντήλια της ζωής μας. Ποιος μας έδωσε το δικαίωμα να τα εκμεταλλευόμαστε έτσι, με τέτοιο τρόπο;


Δεν έχω να πω τίποτα άλλο...

Το site για όποιον θέλει να υπογράψει είναι:

26/11/08

Ανακύκλωση... ΤΩΡΑ !!!!!

Επιτέλους και στο δικό μου δήμο έβαλαν κάδους ανακύκλωσης. Θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό αλλά στη χώρα που ζούμε το μόνο που μπορώ να πω είναι κάλλιο αργά παρά ποτέ.. Βαρέθηκα να μαζεύω χαρτιά και άλλα διάφορα για να τα μεταφέρω στο κοντινότερο σημείο με μπλε κάδο. Όποτε τώρα που στην απέναντι γωνία του σπιτιού μου έχω κι εγώ έναν αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή!! Στο σπίτι τους έχω κάνει κανονική εκπαίδευση για το θέμα και μπορώ να πω πως κάτι έχω καταφέρει. Όταν βλέπω κάτι που θα έπρεπε να είναι στα προς ανακύκλωση αλλά δεν είναι κάνω κήρυγμα και ανάκριση πρώτου βαθμού για να δω ποιος δεν ακολουθεί τους κανόνες!! Το έχω πάρει σοβαρά γιατί είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε ανακύκλωση, και όχι μόνο, σε αυτό το σημείο που έχουμε φέρει το περιβάλλον.

Σαν χώρα δεν έχουμε ούτε τις αρχές ούτε την παιδεία για κάτι τέτοιο. Με τις προσπάθειες όμως για ευαισθητοποίηση του κοινού να γίνονται συχνές όλο και κάτι θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Θυμώνω τόσο πολύ όταν βλέπω τελείως αναίσθητα άτομα στο δρόμο να πετάνε το οτιδήποτε που μπορεί να ανακυκλωθεί σε συμβατικό κάδο ενώ δίπλα σε αυτόν υπάρχει ο μπλε. Το πιο ενοχλητικό όμως είναι να τους γεμίζουν με όλα τα ακατάλληλα. Έλεος δηλαδή πόσο μυαλό θέλει να κάνεις ένα παραπάνω βήμα γα το σωστό;; Ελπίζω η προσπάθεια μου να αξίζει και να μην πηγαίνει στράφι. Άκουσα πως κάποιες φορές όλα καταλήγουν στο ίδιο σημείο, ανακυκλώσιμα και μη. Ελπίζω να μην είναι αλήθεια, πραγματικά. Κατά πόσο υπάρχει σωστό και οργανωμένο σύστημα ανακύκλωσης δεν το ξέρω και γίνομαι ακόμα πιο καχύποπτη αφού δεν είναι να εμπιστεύεσαι τίποτα και ειδικά μια τέτοια προσπάθεια στην ανευθυνότητα του Έλληνα. Θέλω τόσο πολύ να βάλουμε μυαλό γρηγορότερα από άλλες φορές.Λίγο λίγο και σταθερά αλλά να υπάρχει αποτέλεσμα.

Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε την αξία μιας τέτοιας επιλογής. Το κάνω για μένα, για να νιώθω καλά και εντάξει αλλά κυρίως για όλους μας. Το όφελος είναι συνολικό. Ας σταματήσουμε να είμαστε παρτάκιδες, ας ενδιαφερθούμε και λίγο για το καλό όλων και έτσι θα καταφέρουμε πολλά.

23/11/08

Να είσαι εκεί...

Είναι τόσο καθησυχαστικό να ξέρεις πώς στη ζωή σου υπάρχουν άνθρωποι πραγματικά δικοί σου που σε νοιάζονται. Να μπορείς να τους μιλήσεις για τα πάντα, από τα πιο ασήμαντα και χαζά μέχρι τα πιο σοβαρά και να είναι εκεί, πρόθυμοι να σε ακούσουν.

Σαν άνθρωπος είμαι εσωστρεφής. Ότι με απασχολεί προτιμώ τις περισσότερες φορές να το λύνω με τον εαυτό μου, να το ξεκαθαρίζω με μένα. Ίσως και να είναι λάθος δεν ξέρω, αλλά κάποιες φορές έχω ανάγκη κάποιον δίπλα μου, που με το βλέμμα μου και μόνο θα καταλάβει τι θέλω να του πω χωρίς πολλές λεπτομέρειες.

Το να έχεις φίλους ουσιαστικούς στις μέρες μας θεωρείται θησαυρός Κρυφός και πολύτιμος. Για να τον βρεις και πιο πολύ για να τον κρατήσεις θέλει πολύ προσπάθεια αλλά η ανταμοιβή είναι η καλύτερη απ' όλες.

Στο μυαλό μου έρχονται στιγμές που έχω ζήσει τόσο όμορφες. Μυρωδιές και αρώματα ατελείωτων καφέδων συνοδευόμενων από συζητήσεις ωρών που σε κάνουν να θες να το παρατείνεις για όσο περισσότερο μπορείς. Βόλτες και χαμόγελα που έχουν παγώσει στη μνήμη συνδεδεμένα με κάθε κομμάτι της ζωής μου. Δυσκολίες που όμως πάντα ξέρω πως θα ξεπεραστούν. Κλάματα, γέλια, τσακωμοί, σφικτές αγκαλίες..


Τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν με τον καιρό, οι καταστάσεις το ίδιο αλλά οι φωτογραφίες ποτέ. Είναι τόσο μαγικό να μπορείς να κρατάς κάθε τι που έχεις ζήσει εκεί, στα χέρια σου να σου θυμίζει όλα όσα με το χρόνο άθελα σου σιγά-σιγά θα ξεχαστούν.

Για κάτι τέτοια μικρά και απολύτως βασικά στη ζωή αξίζει να αναπνέεις και να υπάρχεις. Αυτοί είναι οι άνθρωποι μου... Είμαι τυχερή που υπάρχουν στη ζωή μου και την κάνουν καλύτερη. Τη φωτίζουν και μπορώ να προχωράω πιο δυνατή και αισιόδοξη έχοντας τους στο πλάι μου.

21/11/08

Κι εγώ στο παιχνίδι!!

Η πρόσκληση από την Spirer ήρθε και έχω καθήκον να απαντήσω, αν και άργησα λίγο. Από το να δέχομαι απειλές προτίμησα να κάνω αυτό που μου λέει! Ώσπου να τις σκεφτώ λίγο και να ξεμπερδέψω από το κυλί μου που ήθελε παιχνίδια πέρασε κάποια ώρα αλλά τελικά τα κατάφερα!!

1. Ποιο μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις ?
Δεν καίγομαι και πολύ για κάτι συγκεκριμένο αλλά αν ήταν στο χέρι μου θα ήθελα να μάθω τι στο καλό γίνεται μέσα σε αυτό το περιβόητο CERN. Όλα όμως... κατά τα άλλα δεν με απασχολεί κάτι!!

2. Πόσους ανθρώπους του αντίθετου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά ?
3

3. Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το όνομα σου. Ποιο όνομα θα διάλεγες ?
Το δικό μου ποτέ δεν μου άρεσε και τόσο οπότε αν μπορούσα να το αλλάξω θα διάλεγα το Λυδία!!

4. Τι θα χάραζες στην ταφόπετρα σου ?
Συζητήσεις είναι αυτές;; Κάτσε να έρθει εκείνη η ώρα και θα έχω άπλετο χρόνο να το σκεφτώ!!

5. Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις πως σου ταιριάζει απόλυτα.
Η ωραία κοιμωμένη!! Επειδή μ' άρεσε από μικρή και επειδή χωρίς λίγο ύπνο δεν πάω πουθενά!!!!!!

6. Διάλεξε καινούργιους γονείς
Με την καμία όμως...

7. Γράψε τα τελευταία διάσημα λόγια σου
Τελευταία και διάσημα κιόλας;; Χμμμμ.... "Δεν έχω ιδέα.."

8. Αν ήσουν συγγραφέας ποιος θα ήταν ο τίτλος του πρώτου σου μυθιστορήματος ?
"Δεν ξέρω πώς... αλλά θα μάθω"

9. Αν ήσουν αυτοκίνητο τι μάρκα θα ήσουν ?
Κασταριδάκι με τα χίλια!!!!!!!!

10. Αν ήσουν άγριο ζώο τι θα ήσουν ?
Πολική αρκούδα. Μπρρρρρρρρρρρ.........!!!!!!!!!!!

11. Για τι πράγμα μετανιώνεις περισσότερο ?
Για τα λόγια που δεν λέω και τα συναισθήματα που δεν βγάζω προς τα έξω σε άτομα που αγαπώ πραγματικά.

12. Πες κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται.
Ότι ήμουν ευχάριστη παρέα, κοντά σε όποιον με χρειάστηκε και ότι ήξερα να ακούω

13. Θα θυσίαζες την ζωή σου για κάποιον ?
Ίσως και να το έκανα...

15/11/08

Όλα είναι στο μυαλό..


Την Παρασκευή που μας πέρασε έδινα για το δίπλωμα των υπολογιστών μου. Από τις τρεις ενότητες που έδινα κόπηκα στη μία, ProfExcel και την οποία παρεμπιπτόντως είχα διαβάσει τόσο καλά που είχα μάθει μέχρι και τα test πρακτικής απ' έξω!! Τι να κάνουμε.. ήλπιζα κι εγώ για την επόμενη. Ξαναέδωσα, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι είχα ξεμπερδέψει αλλά τι να σου κάνει αυτό το σχεδόν πάλι τα ίδια.. εδώ είναι που το άγχος και η τσαντίλα χτυπάνε κόκκινο!! Τουλάχιστον το πήρα με την τρίτη συνοδεία αρκετής βοήθειας ώστε να μην χάσω την επιδότηση, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!!

Στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένη και κυρίως απογοητευμένη με τον εαυτό μου. Το θεώρησα σαν μια αποτυχία γιατί μέχρι στιγμής δεν μου είχε τύχει να προσπαθώ για κάτι και να μην το καταφέρνω με την πρώτη. Είτε επειδή ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη είτε επειδή στεκόμουν σε κάποιες περιπτώσεις αναπάντεχα και εκνευριστικά κωλόφαρδη, για τους άλλους πάντα έτσι γιατί εγώ άλλο που δεν ήθελα!! Οπότε αυτή τη φορά ξαφνιάστηκα και δεν μου άρεσε καθόλου αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και αφού συνομίλησα με τον εαυτό μου (ουάου!) κατέληξα στο ότι με την "αποτυχία" μαθαίνεις να προχωράς, να παλεύεις και να προσπαθείς για αυτό που θες πολύ περισσότερο απ' όταν δεν έχεις ζήσει κάτι παρόμοιο. Χαίρεσαι για αυτά που πετυχαίνεις στο διπλάσιο. Εδώ που τα λέμε ίσως να άργησε κιόλας, θα το είχα φιλοσοφήσει και θα το είχα κάνει πράξη από καιρό. Από δώ και πέρα όλα καλοδεχούμενα..

Μην το παρακάνουμε όμως κιόλας, είπαμε δεν έχω προσαρμοστεί πλήρως ακόμα!!!!

31/10/08

Λίγο νωρίς δεν είναι.. ή εγώ είμαι αλλού;;;

Σήμερα περνώντας με το λεωφορείο παρατήρησα ένα μαγαζί με χριστουγεννιάτικα είδη...

Καλά, δεν είναι λίγο κουλό από τώρα να βλέπεις γιρλάντες, δέντρα, αγιοβασίληδες και όλα τα σχετικά με την εποχή; Ακόμα δεν έχει χειμωνιάσει καλά-καλά,ούτε χαλιά δεν έχουμε στρώσει, βγαίνω έξω με φουλάρι και σκάω, ειδικά σήμερα τη ζέστη ήταν αυτή, αλλά τα λαμπάκια και οι μπάλες κάνουν την εμφάνιση τους όλο και πιο επιθετικά.. Κάθε χρόνο βέβαια δεν βαριέμαι και παραξενεύομαι το ίδιο με το θέαμα!

Από την άλλη για να είμαι ειλικρινής θέλω τόσο πολύ να έρθουν τα Χριστούγεννα!! Και μόνο η μυρωδιά του κάρβουνου που έρχεται από τα τζάκια που και που και την έχω συνδυάσει έτσι στο μυαλό μου με κάνει να χάνομαι στο κλίμα που επικρατεί τις μέρες αυτές...

Το μόνο που εύχομαι πάντως είναι να χειμωνίασει σε αυτούς τους 2 μήνες περίπου που ακολουθούν για να καταλάβουμε και λίγο την εποχή. Αρκεί να μην κρυώσω, μόνο αυτό μου έλειπε!!

25/10/08

Because all God's children need travelling shoes..


Ένα εισαγωγικό σημείωμα που διάβασα πρόσφατα σε μια εφημερίδα και με κάνει κάθε μέρα βλέποντας το κολλημένο στο γραφείο μου να εκτιμώ αυτά που έχω στη ζωή μου και αυτά που θα έρθουν αν πραγματικά το επιδιώξω...

Γκρίζο φθινόπωρο μα όχι διάθεση. Καλή αρχή σε όλους. Νέα σχέδια και όνειρα που ξέρεις ότι δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Μήπως, όμως, τελικά όλα γίνονται; Μήπως απλώς δεν τολμάμε; Αυτή την εποχή όλοι ασχολούμαστε με πτυχία, ξένες γλώσσες, σπουδές και φιλοδοξίες. Μην τα βλέπεις όλα στενά και στριμωγμένα στις βασικές ανάγκες. Ανάγκη μας είναι να φύγουμε, να ξεκολλήσουμε και να περιπλανηθούμε. Ανάγκη είναι οι φίλοι μας, οι έρωτες, τα ξενύχτια και το χουζούρι. Και πρέπει να τις καλύψουμε όλες.
Υπάρχουν εργαλεία για να το κάνεις. Μάθε ξένες γλώσσες για να ταξιδέψεις, σπούδασε για να φύγεις μακριά, φορτώσου εφόδια για να γυρίσεις τον κόσμο. Τον κόσμο που είναι εκεί κ σε περιμένει. Αποστασιοποιήσου από την μιζέρια που σε κοιτάει απειλητικά και ξεκινά να κάνεις το δικό σου. Καλή η ζωή που ετοιμάζουν οι άλλοι για σένα άλλα άμα την χρησιμοποιήσεις όπως γουστάρεις θα πετύχεις και τους δικούς σου, προσωπικούς στόχους. Ξέχασε τα ''πρέπει'' και... get a life!!
Η αληθινή ζωή είναι εδώ μπροστά σου και σου χαμογελάει περιπαιχτικά. Γιατί εσύ όπως και όλοι μας την ψάχνουμε αλλού. Λες και την φοβόμαστε. Ενώ πρέπει αυτή να μας φοβάται. Γιατί ερχόμαστε και είμαστε πολλοί και ορεξάτοι... Because all God's children need travelling shoes...

20/10/08

Τιο τιο.. ποτέ πτυχίο....!

Το μόνο θέμα που με κάνει να προβληματίζομαι τελευταία είναι σχετικό με το μέλλον μου.. Είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει και πολύ και παραμένω εκεί μόνο και μόνο απο συνήθεια. Η ειρωνεία είναι πως την επέλεξα ως πρώτη μου επιλογή χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα για το αντικείμενο της. Έκανα την βλακειά να ακούσω τους γύρω μου και να με πείσουν πως σαν σχολή είναι καλή και φυσικά πως έχει καλή επαγγελματική αποκατάσταση, κάτι που ισχύει αλλά όταν δεν σε γεμίζει το αντικείμενο που θα ακολουθήσεις στο μέλλον δεν υπάρχει λόγος να σκέφτεσαι και κάτι τέτοιο. Δεν μπορώ να με φανταστώ στην επισκευή ιατρικών μηχανημάτων, εδώ θερμοσίφωνο που λέει ο λόγος φοβάμαι να ανάψω το κύκλωμα θα την γλυτώσει απο την έκρηξη;;;! Τώρα είμαι Δ' εξάμηνο και από γνώσεις ηλεκτρονικών ούτε λόγος.. Εδώ έχω φτάσει στο σημείο να αντιγράφω κυκλώματα στο εργαστήριο μήπως και βγεί το σήμα που πρέπει! Όχι πως είμαι η μόνη.. όλοι σε μια τέτοια φάση είμαστε στο Τιο (Τεχνολογία Ιατρικών Οργάνων), το παλεύουμε!! Παρόλ'αυτά κάποια απο τα μαθήματα της σχολής έχουν ένα ενδιαφέρον και μάλιστα μεγάλο, σαν εμπειρία είναι ωραία αλλά μέχρι εκεί!! Γενικά είμαι σε αδιέξοδο... Δεν παίρνω και ρίσκα ρε γαμώτο, άσε που δεν έχω καμία όρεξη να ξαναπεράσω το λούκι των πανελληνίων με το άγχος και την τρέλα που επικρατεί. Κάποια στιγμή θα αποφασίσω τι θα κάνω, αν θα τα παρατήσω ή αν θα συνεχίσω παράλληλα με κάτι άλλο που θα το θέλω πραγματικά έτσι για να υπάρχει ένα πτυχίο. Ελπίζω μόνο να είναι σύντομα αυτή η στιγμή!!!

27/9/08

Tο Μονόγραμμα...

¨Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μές στ'αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μες από φεγγαρά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δένδρα με αράχνες που ασημίζουμε

Είναι νωρίς ακόμη μές στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα.

Είναι νωρίς ακόμη μές στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Tο χαμένο μου το αίμα και το μυτερό, μ' ακούς μαχαίρι
Σαν κριάρι πού τρέχει μές στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ'εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ' ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς
Σου κρατεί το χέρι πάνω στους κατακλυσμούς

Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι δύο μαζί, μ' ακούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει- ακούς;
Είμ'εγώ πού φωνάζω κι είμ'εγώ πού κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.¨

Το ξέρω πως μ' ακούς.....

26/9/08

Τα ζωάκια μου!!!!


Οφείλω να ομολογήσω πώς είμαι ¨πολύτεκνη¨!! Το σπίτι μου αποτελεί έναν μικρό ζωολογικό κήπο γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω όταν μέσα σε αυτό κατοικούν εκτός από τα τέσσερα μέλη της οικογένειας και τρεις θεότρελες σκυλίτσες, ένα ατίθασο κουνέλι και μια πολυλογού καρδερίνα;! Η κάθε μέρα είναι μια τρέλα σε συνδυασμό πάντα με τον πανικό που επικρατεί. Βλέπετε καλά το κουνέλι και το πτηνό αλλά με τις τρεις σκυλόφατσες τι γίνεται?!! Είναι όλες τους θηλυκές. Ας τις συστήσω λοιπόν: η Κανέλα ένα κανελί Cocker spaniel μουτζουφλιάρικο και μια ζωή ξινισμένο που έχει αδυναμία στην μητέρα μου, ένα Boxer η ήσυχη Μελίνα που ζητάει μια ζωή χάδια και όταν οι καλεσμένοι μας σταματάνε να την χαϊδεύουν παραπονιέται και φωνάζει και τέλος το μικρό της παρέας ένα Μαλτέζ το Νινάκι που είναι η δικιά μου αδυναμία και θέλει συνεχώς παιχνίδια σε σημείο που καταντάει εκνευριστικό!!! Αυτή τη στιγμή ξεστρώνει το πάπλωμα στο κρεβάτι μου για να πάρει το μπαλάκι που πριν λίγο έκρυψε εκεί!!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα σκύλο, ακόμα και πριν γεννηθώ. Ένα Μαλτέζ κι αυτό επίσης Νινάκι! Είναι κομμάτι της ζωής μου. Όσες ζημίες κι αν κάνουν όση περιποίηση και προσοχή κι αν θέλουν πάντα μου φτιάχνουν τη διάθεση με τα παιχνίδια και τις αντιδράσεις τους. Είμαι δεμένη μαζί τους και θυμώνω τόσο πολύ στη σκέψη πως έξω δεν είναι όλα τόσα τυχερά όσο τα δικά μου αφού κανένα από τα τρία μου δεν τα αγόρασα και τα δύο από τα τρία τα βρήκα στο δρόμο όσο ήταν μικρά. Τη μικρή την βρήκε ο πατέρας μου ένα βράδυ με πολύ κρύο σε περίοδο που χιόνιζε μέσα σε μια κούτα με λίγο γάλα κι αυτό ήταν μόλις 20 ημερών... Ποιός μπόρεσε να αγνοήσει αυτή τη φατσούλα;

Ένα τέλειο τραγούδι απο τον Φίλιππο Πλιάτσικα...

Όλο μ'αφήνεις να σ'αφήσω... είναι ένα απο τα αγαπημένα μου τραγούδια σε μια απο τις ωραιότερες εκτελέσεις του.Αυτό το τραγούδι όπως λίγα μπορεί να με ταξιδεύει.Είναι μελαγχολικό αλλά τόσο όμορφο.. Τα λόγια που ακούγονται στην αρχή είναι ένα μικρό απόσπασμα από το ποιητικό έργο του Γιώργου Σεφέρη Ο ηδονικός Ελπήνωρ.
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Όλο μ'αφήνεις να σ'αφήσω

Αγάπης φως της γης ταξίδια

μαύρα παράξενα παιχνίδια

στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω

το καλοκαίρι να μυρίσω.


Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω

μικρό κορίτσι να σε κλέψω

όσο αγαπάω μένω πίσω

κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω

Μέσα σε όνειρο τόσο αληθινό...

Όλα τελικά κάποια στιγμή σου έρχονται αν όχι όπως ακριβώς τα θες αλλά τουλάχιστον κοντά σε αυτά που ονειρευόσουν. Είμαι πολύ καλά τελευταία, σε άλλη διάσταση!Όχι πως πιο πριν δεν ήμουν αλλά αυτό τον καιρό αισθάνομαι επιτέλους πράγματα δυνατά που με γεμίζουν. Μέχρι στιγμής είχα τις φίλες μου που συνεχίζουν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου, να με στηρίζουν, να τους μιλάω, να περνάμε καλά και να κάνουμε τις τρέλες μας αλλά ο καθένας μας δεν νοιώθει γεμάτος μόνο με αυτό.

Μερικές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία. Αν μου έλεγαν πως θα ένιωθα τόσα πράγματα για έναν άνθρωπο, τόσο ευτυχισμένη δεν ξέρω κατά πόσο θα το πίστευα. Όταν τον έχω δίπλα μου οι ώρες περνάνε τόσα γρήγορα και ευχάριστα σαν να θέλουν να το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο που αργότερα θα τον αποχωριστώ. Μου δίνει τόσα πολλά χωρίς να το καταλαβαίνει για μένα όμως είναι πολύτιμα. Όλο αυτό τον καιρό αισθάνομαι πως ζώ μέσα σε όνειρο και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να ξυπνήσω!!

Θέλω να το ζήσω σε όλη του την ένταση χωρίς ενδοιασμούς και αμφιβολίες. Τι νόημα έχει να αναλύω δύο και τρεις φορές τα πράγματα ή να μετανιώνω για όσα κάνω; Το να ακούς την καρδιά σου και όχι το πολύπλοκο μυαλό σου τελικά δεν είναι τόσο κακό ακόμα κι αν υπάρχει περίπτωση να πληρωθείς. Στη ζωή πρέπει να παίρνεις ρίσκα και να ζεις πραγματικά όχι απλά να υπάρχεις! Είναι ωραίο πράγμα να αφήνεσαι και να δίνεσαι σε κάποιον, το είχα τόσο ανάγκη...

Σ' ευχαριστώ για όλα φατσούλα μου...

25/9/08

10 μέρες Μυτιλήνη και δεν ήθελα τίποτα άλλο!!!


Το καλοκαίρι πού πέρασε ήταν ένα απο τα καλύτερα που έχω ζήσει μέχρι στιγμής! Έχω διαπιστώσει πώς τα ωραιότερα πράγματα τις περισσότερες φορές είναι αυτά που δεν έχεις κάτσει να τα προγραμματίσεις. Έτσι και στις διακοπές μου φέτος..
Τελευταία στιγμή αποφάσισα να πάω με δύο φίλες μου,που το είχαν κανονίσει ήδη,στη Μυτιλήνη στο σπίτι της μιάς εκ των δύο για 10 μέρες χωρίς γονείς και αυτός είναι και ένας ακόμη λόγος που ήταν τέλεια. Περάσαμε απίστευτα,κάθε μέρα ήταν και μια εμπειρία γεμάτη γέλιο και τρέλα! Η πρώτη μέρα ήταν η πιό κουραστική απ'όλες αφού μετά το ταξίδι έπρεπε να καθαρίσουμε το σπίτι. Στο τέλος είμασταν εξουθενωμένοι αλλά δεν είπαμε όχι για μια βουτιά στην παραλία που μας περίμενε με ανοιχτές αγκάλες!!Βρήκαμε και στο χωρίο μεγάλη παρέα,φίλους των παιδιών που μας φιλοξενούσαν,και δεθήκαμε μαζί τους αφού είναι φανταστικά παιδιά.
Δεν θα ξεχάσω σε καμία περίπτωση, γιατί έχω και ένα πρόβλημα με τη μνήμη μου,τις μέρες στον Ίσαλο με την κυρία Γιώτα, την μαγευτική θέα του ουρανού γεμάτου αστέρια και νεφελώματα στον Άγιο όπου μαζευόμασταν σχεδόν κάθε βράδυ μέσα στο σκοτάδι και πιάναμε ψιλή κουβέντα ή τις καρότσες-μεταφορικά από Ταβάρι για Μεσότοπο και το αντίστροφο, μοναδική εμπειρία!Έκανα σε 10 μέρες το autostop της ζωής μου,να'ναι καλά οι χωριανοί που μας λυπόντουσαν να ανεβοκατεβαίνουμε έξι χιλιόμετρα τη φορά.Ακόμα τις απλωτές μας στην παραλία και το dance bolley που δημιουργήσαμε μια μέρα με έμπνευση!! Επίσης τρακάραμε, ακόμα κι αυτό ξεχνιέται με καλή παρέα, αν και ένα τραύμα σε κλειστές στροφές θα μου μείνει δεν λέω.!Η αναμονή μετά το ξενύχτι για να ανοίξει το φουρνάκι του Χατζή στις 5 και κάτι έτσι ώστε να αναπληρώσουμε τις θερμίδες που χάσαμε λόγω χορού άξιζε τον κόπο. Αλλά δεν το συνιστώ σε καμία περίπτωση να ξεκινάτε τις διακοπές μέσα σε πρόγραμμα δίαιτας και να έχετε την εντύπωση πως θα το κρατήσετε.. Κούνια που σας κούναγε!!
Σίγουρα υπήρχαν στιγμές μικρού εκνευρισμού κάποιες φορές.Με τέσσερα άτομα σε ένα σπίτι λογικό το κόβω αλλά μπροστά στα τόσα ωραία που ζήσαμε δεν πιάνονται και σβήνονται. Ζουζούνα μου την σκιά ακόμα την λυπάμαι.!Α, είχαμε και έναν αφέντη στο σπίτι, ποιός τη χάρη του με τρείς γυναίκες! Του πλέναμε τα ρούχα του, του βάλαμε σίδερο σκέτο χαρέμι δηλαδή!Α, ρε πλάσμα..αυτό το ''αμάν'' σου ήταν όλα τα λεφτά!
Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα,που δεν τα λέω γιατί θα γράφω μέχρι αύριο,δεν θα είχαν γίνει αν η παρεά δεν ήταν αυτή που ήταν. Τους ευχαριστώ για όλα..για την φιλοξενία και τις στιγμές που μου πρόσφεραν απλόχερα.Κοριτσάκι μου είσαι απίστευτη... το μυστικό έξω απ'το σχολείο ελπίζω να παραμένει επτασφράγιστο !!
Ραντεβού του χρόνου με την τρελοπαρέα απο το Ταβαράκι που τόσο μ'άρεσε για να περάσουμε ακόμα πιο τέλεια.. διαφορετικά αλλά τέλεια.......

Να'μαι κι εγώ!!!

Καλώς σας βρήκα!! Ήθελα από καιρό τώρα να δημιουργήσω ένα blog πιό πολύ για να εκφράζω όλα αυτά που νιώθω και περνάνε απο το μυαλό μου καθημερινά. Πότε δεν ήμουν αρκετά καλή σε αυτό το ομολογώ αλλά θα το προσπαθήσω!!!Ελπίζω να βγεί κάτι καλό. Έχω μια τρέλα με τα σύννεφα και γενικά με το ουρανό και τη φύση.. νομίζω πως φαίνεται!Δεν ξέρω απλά νοίωθω πως με γεμίζουν, μπορώ να παρατηρώ για ώρες πώς αλλάζουν σιγά και υπομονετικά μορφή και ηρεμώ..

Λοιπόν σας χαιρετώ όλους, να περνάτε καλα και θα τα ξαναπούμε ..!!!