25/1/09

Μνήμες αλμύρας...

Μικρή για να ηρεμήσω απ' όλα έτρεχα στη θάλασσα. Με την παρέα της τα ξεδιάλυνα και τα ξέχναγα όλα.
Την παιδική και εφηβική μου ηλικία την έχω συνδέσει με τα βράχια της Πειραϊκής και την μυρωδιά του αέρα που άλλαζε με τις εποχές.

Τις μέρες με φουρτούνα που τα κύματα έσκαγαν με δύναμη πάνω στα βράχια με τη γεύση του αλατιού να περιπλανάται στο χώρο και τις ηλιόλουστες εκείνες μέρες που κάθε της σημείο λαμποκοπούσε σαν να απολάμβανε την ζεστασιά και την παρέα του ήλιου.

Μεγάλωσα στην Καλλίπολη του Πειραιά και συγκεκριμένα στη Φρεαττύδα , εκεί όπου τα σαββατοκύριακα ειδικά τις καλές μέρες γέμιζε ο τόπος από κόσμο για τις ψαροταβέρνες που υπήρχαν.

Ένιωθα τόσο τυχερή όμως που εγώ μπορούσα όποτε ήθελα να απολαύσω τη θάλασσα όταν όλοι έφευγαν και έβρισκε την ησυχία της. Κατέβαινα τις παλιές ξύλινες σκάλες και περπατούσα στα βράχια για ώρες με εκείνη να με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα..

Τα πρωινά του χειμώνα πριν ακόμα υπάρξει οποιαδήποτε παρουσία φωτός και οι λάμπες των δρόμων ήταν ακόμα αναμμένες περπατούσα δίπλα της πηγαίνοντας για το σχολείο. Ακόμα και νυσταγμένη που ήμουν δεν έπαιρνα τα μάτια μου από πάνω της. Ξύπναγα νωρίτερα ώστε να έχω χρόνο στο δρόμο μου να σταματήσω στο Σταυρό, αγαπημένο σημείο αγναντέματος, να ξεχαστώ και να την παρατηρήσω ακόμα καλύτερα.

Το γυμνάσιο μου είχε ίσως την ωραιότερη θέα από κάθε άλλο τουλάχιστον στην Αττική. Δεν ήταν τριγυρισμένο από ντουβάρια και τσιμέντο, ούτε το προαύλιο του έβλεπε σε κάποιον ακάλυπτο όπως πολλά.
Είχαμε θέα τον Σαρωνικό και την Σαλαμίνα...

Θυμάμαι το απογευματινό ωράριο του σχολείου ήταν η καλύτερη μου! Στην τελευταία ώρα και δη μαθηματικά το μυαλό μου άλλαζε στόχο και επικεντρωνόταν κάπου πολύ διαφορετικά από το μάθημα. Ο καθηγητής μέσα να μιλάει για εξισώσεις και άλλα κουλά και ο ήλιος έξω σε ανοιξιάτικες διαθέσεις να δύει.. Που όρεξη για γνώση;

Η προσήλωση μου ήταν εμφανής στην εικόνα του ηλιοβασιλέματος πέρα από τους τοίχους της τάξης και τη γλώσσα των μαθηματικών. Η εικόνα αυτών των απογευμάτων δεν πρόκειται, όσο εύκολα κι αν ξεχνάω, να φύγει από το μυαλό μου.

Σαν ένας πίνακας ζωγραφικής με τα παράθυρα του κτιρίου για κορνίζα. Στον ουρανό αποτυπώνονταν τα πιο μαγευτικά χρώματα που έβλεπα ποτέ και καθρεφτίζονταν στη θάλασσα,κάθε μέρα και διαφορετικά. . Η θέα της Σαλαμίνας στο βάθος και τα καράβια που έφευγαν από το λιμάνι για τον προορισμό τους να περνάνε από μπροστά...

Την λατρεύω την παλιά μου γειτονιά!!
Είναι στιγμές που μου χαρίστηκαν και αναμνήσεις που δεν τις αλλάζω με τίποτα..

Όταν θυμάμαι εκείνη την περίοδο αποκτώ μια ξεχωριστή αίσθηση.

Εκεί μεγάλωσα.

Στο σκαφάκι μου..

Μαζί της.. και έμαθα να λατρεύω την εικόνα της, τον ήχο της, τη γεύση της, τη μυρωδιά της ..

Τα πάντα της.

Μερικές στιγμές η αίσθηση και η μυρωδιά αυτών των ημερών με πλημμυρίζει και με γυρίζει εκεί.
Τέτοιες στιγμές έχω την ανάγκη να περπατήσω ξανά δίπλα της στα δικά μου μέρη, όπως έκανα παλιότερα.
Ακόμα κι όταν δεν τα καταφέρνω όμως η σκέψη μου το κάνει και είναι πραγματικά σαν να μυρίζω την αλμύρα, σαν να ακροβατώ στα απότομα βράχια, σαν να είμαι εκεί...

7 σχόλια:

*Κορίνα* είπε...

Αχ κοριτσάκι μου.. πόσο μ'άρεσε το κείμενο σου...
Είναι πολύ όμορφο να έχεις τόσο γλυκιές αναμνήσεις από τα παιδικά σου ΄χρόνια...
Να'σαι καλά να πηγαίνεις και να αναπολείς....
Φιλιά πολλά...

laminore είπε...

Mμμ.. μύρισε αλμύρα! Και το καλοκαιράκι αργεί ακόμη..

lena_zip είπε...

Πολύ όμορφη η περιγραφή σου.
Για μένα ήταν κάποια Κυριακή μου μεσημέρι. Για σένα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου. Το ταξίδι όμως δεν χάνει τη μαγεία του, ακόμα και αν αλλάξεις γειτονιά. Έχεις πολύτιμες μνήμες από εκεί.

neni είπε...

Γλυκιά μου,με το κείμενο σου,χώθηκα μέσα στο νερό,χάθηκα στην άμμο της,τραγούδησα στα κύμματά της,άφησα τα δάκρυα μου στα βράχια της και τους πόνους μου στο πιο αφρισμένο κύμα.Την αγαπάω την θάλασσα,τόσο μα τόσο πολύ,υπερβολικά πολύ.Μαζί της και εγώ ταξιδεύω και ξεχνιέμαι.Είσαι τυχερή,ευλογημένη ίσως που έζησες σε έναν τέτοιο τόπο και χαίρομαι για αυτές τις δικές σου αναμνήσεις σαν να είναι δικές μου.Μακάρι κάποια στιγμή,να με αξιώσει ο Θεός ή η μοίρα να ζήσω και εγώ κοντά της κάποια χρόνια,να την ακούω κάθε μέρα να μου τραγουδάει,να μου κλαίγεται ή να γελάει.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για αυτό το ταξίδι,ένιωσα σαν να ήμουν εκεί μαζί σου,σαν να ξυπνούσα εγώ να πάω σχολείο.
Φιλί γλυκό και την καλημέρα μου.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ.ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΘΑ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ .

Olga είπε...

Πολύ όμορφη περιγραφή πολύ νοσταλγική..Πράγματι είναι πανέμορφη η περιοχή..μα γίνεται ακόμη πιο όμορφη όταν έχεις τέτοιες αναμνήσεις!!

Φιλάκια

Dreamy Cloud είπε...

@ Kαι Spider, θέλω παρεούλα ε;!!Μετά την εξεταστική έχουμε φύγει!!!!

@ laminore, δεν είναι κρίμα που αργεί; Θέλω όσο τίποτα να έρθει!!! Περνάνε οι μήνες..άντε να δούμε!

@ lena_zip, ήταν είναι και θα είναι ο τόπος μου οπουδήποτε κι αν πάω.. Κάποια πράγματα δεν ξεχνιούνται.

@ neni,δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που σ'άρεσε!! Σου εύχομαι να μπορέσεις μιας και λατρεύεις τόσο τη θάλασσα να την έχεις κάποια στιγμή όσο πιο κοντά σου γίνεται και να την ζείς!!

@ JK, έχεις δίκιο.Οι μνήμες μας καθοδηγούν και μας γυρίζουν πίσω.. Μια αφορμή ζητάμε...τίποτα άλλο.

@ Olga, αυτή την περιοχή την βλέπω με τα δικά μου μάτια.Μπορεί να την εξιδανικεύω και λίγο επειδή μου λείπει αλλά δεν παύει με μια βόλτα να σε μαγεύει!!

ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!