25/3/09

Τελείωσε απότομα..


Την περασμένη Δευτέρα ήμουν από νωρίς στη σχολή και περίμενα για να μπω σε ένα εργαστήριο. Όπως καθόμουν πέρασε ένας καθηγητής της σχολής μας.
Τον είχα σε προηγούμενο εξάμηνο και μου έκανε μαθηματικά. Πολύ ήρεμος και ήσυχος άνθρωπος. Πάντα μας μίλαγε στον πληθυντικό και μας βοηθούσε πολύ στο μάθημά του, άσχετα αν εγώ δεν το πέρασα ποτέ. Με χαιρέτησε ευγενικά και μπήκε στο γραφείο του ενώ εγώ συνέχισα να περνάω την ώρα μου έξω από το εργαστήριο.

Δύο μέρες μετά με μια ανακοίνωση έξω από την γραμματεία του τμήματος μας μάθαμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν υπήρχε πια στη ζωή. Αρχικά δεν αναγνώρισα το όνομα του αλλά όταν κατάλαβα σε ποιόν αναφερόταν δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν μόλις 32 χρόνων και ένας πολύ συμπαθής άνθρωπος σε όλους μας στη σχολή. Πώς μπορείς να βλέπεις κάποιον, να του μιλάς και μετά από μια μέρα να μην ζει; Είναι τόσο περίεργο και άδικο όλο αυτό.. Αργότερα έμαθα πώς ο θάνατος του οφειλόταν σε αυτοκινητιστικό στην εθνική το προηγούμενο βράδυ, μετωπική με νταλίκα. Τι κρίμα να φεύγει έτσι άσκοπα μια ψυχή. Και πόσες άλλες που χάνονται όλο το χρόνο στους δρόμους της χώρας μας.. Λυπήθηκα πραγματικά πολύ, σαν να τον ήξερα πολύ καλά. Όλοι στην σχολή σοκαρίστηκαν.. Κλείσαμε την επόμενη μέρα το τμήμα ως ένδειξη πένθους για το χαμό του και για όσους θα ήθελαν να πάνε στην κηδεία του.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν ξέρει τι ακριβώς κάνει εκεί πάνω ο καλός Θεούλης.. Νέοι, που έχουν τόσα πολλά να δώσουν φεύγουν χωρίς κανένα λόγο ενώ άλλοι σκατόψυχοι που το μόνο που κάνουν είναι να μην σέβονται τίποτα και κανέναν δεν παθαίνουν απολύτως τίποτα. Είναι αυτό δίκαιο; Αλλά να μου πεις στη ζωή δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο.. Τα πράγματα έρχονται όπως εκείνα θέλουν..

Το όλο θέμα με επηρέασε πολύ. Ούτως ή άλλως φοβάμαι μην χάσω τους ανθρώπους μου, τώρα ακόμη περισσότερο. Το σκέφτηκα όμως κι από την άλλη πλευρά του. Από την στιγμή που τίποτα δεν είναι σίγουρο και όλα παίζονται πρέπει να είμαστε πιο ελεύθεροι. Να ζούμε όσο το δυνατόν πιο έντονα τις μέρες μας και όσα μας δίνονται απλόχερα καθημερινά και να μην μιζεριάζουμε με το παραμικρό.

Κυλάει η ζωή και χάνεται, όπως η άμμος από τα χέρια μας... Να την σταματήσεις δεν μπορείς, να απολαύσεις όμως την αίσθηση της να κυλά στα χέρια σου δεν στο απαγορεύει κανείς.

Καλό ταξίδι λοιπόν σε έναν γλυκό άνθρωπο που είχε πολλά να δώσει μα δεν πρόλαβε να ονειρευτεί παραπάνω..

Καλό ταξίδι δάσκαλε...

14 σχόλια:

Άνεμος είπε...

Είναι κρίμα να φεύγουν άνθρωποι που έχουν να δώσουν. Ας μείνουν και οι σάπιοι στη ζωή, αρκεί να μη φεύγουν οι καλοί. Δεν υπάρχει ισσορροπία όμως...

Καταλαβαίνω πώς το λες όταν μιλάς γι αυτόν και για το πως δίδασκε...
Σα δάσκαλος και γώ σε πιάνω κάπως παραπάνω όταν μιλάς για εκείνον...

Κρίμα, μόνο αυτό...

*Κορίνα* είπε...

Αυτά είναι τα άσχημα της ζωής. Αυτά τα ξαφνικά σε κάνουν να αναθεωρείς πολλά πράγματα στη ζωή και να τη ζεις..
Η ζωή είναι δώρο που πολλοί δεν το εκτιμούν..
Κρίμα για τον καθηγητή σου συννεφάκι μου.. Εύχομαι εκεί που πάνε όλοι να είναι τουλάχιστον καλύτερα από εδώ..

Ελενα καπακιώτου είπε...

πολύ λυπαμαι... πραγματικα ειναι κρίμα και αδικο αυτο που συνεβη στον καθηγητη σου...

μην σε πιανει όμως πανικός για τον θάνατο... μην φοβασαι οτι μπορει να χασεις δικους σου ανθρωπους... βγαλε το απο την σκέψη σου... ηρεμησε.

ο θεος ας αναπαυση την ψυχη του.

καλο βραδυ

Raven είπε...

:(

Αχ καλό μου, ίδιο ακριβώς σκηνικό μας είχε συμβεί και εμάς στην σχολή μας και στο σχολείο...

Αυτό που είναι πιο σοκαριστικό, είναι το "ξαφνικό" της όλης υπόθεσης.

Τουλάχιστον τον θυμάστε όλοι με αγάπη!

Φιλιά πολλά

lena_zip είπε...

Συλλυπητήρια...

γυάλινο δάκρυ είπε...

Και στη δική μας σχολή πέθανε ένας καθηγητής από τους πραγματικά καλούς και αξιοσέβαστους.. Και αυτό σε κάνει όντως να απορείς γιατί οι καλοί φεύγουν πρώτοι..
Έχεις δίκιο για τη ζωή και σε καταλαβαίνω γιατί την ίδια φοβία για την απώλεια αγαπημένων προσώπων την έχω κι εγώ. Πρέπει να ζήσουμε όσο πιο έντονα γίνεται τις στιγμές μαζί τους και να μη φοβόμαστε να δείξουμε τι νιώθουμε..

Καλό του ταξίδι..

neni είπε...

Έφυγε νωρίς.
Κρίμα.

Από μικρό κι από τρελό είπε...

πολύ κρίμα κ αδικο για έναν τόσο νέο άνθρωπο....

fvasileiou είπε...

Ήρθα κάπως τυχαία στο μπλογκ σου (χτυπώντας στα blogroll e-φίλων) και πέφτω σε ένα τόσο τρυφερό και γλυκό κείμενο...
Είναι μια παρηγοριά το γεγονός ότι οι μαθητές του τον θυμάστε με τόσο ζεστά αισθήματα. Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν αυτό αρκεί και σε τι...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΑΥΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ.ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ.ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ.

#lockheart# είπε...

καλο του ταξιδι...λοιπον.πολυ με στεναχωρησε το κειμενο σου..τι ειμαστε τελικα..μια ασπρη κουκιδα σε μαυρο πινακα...

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Καλό ταξίδι....

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.ΟΛΑ ΚΑΛΑ;

an-upomoni είπε...

Δυστυχώς έτσι ειναι η ζωή...
Κρίμα για τον άνθρωπο αλλά κ για όσους άφησε πίσω.
Να σαι καλά, καλή εβδομάδα!