Ανακύκλωση... ΤΩΡΑ !!!!!

Επιτέλους και στο δικό μου δήμο έβαλαν κάδους ανακύκλωσης. Θα έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό αλλά στη χώρα που ζούμε το μόνο που μπορώ να πω είναι κάλλιο αργά παρά ποτέ.. Βαρέθηκα να μαζεύω χαρτιά και άλλα διάφορα για να τα μεταφέρω στο κοντινότερο σημείο με μπλε κάδο. Όποτε τώρα που στην απέναντι γωνία του σπιτιού μου έχω κι εγώ έναν αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή!! Στο σπίτι τους έχω κάνει κανονική εκπαίδευση για το θέμα και μπορώ να πω πως κάτι έχω καταφέρει. Όταν βλέπω κάτι που θα έπρεπε να είναι στα προς ανακύκλωση αλλά δεν είναι κάνω κήρυγμα και ανάκριση πρώτου βαθμού για να δω ποιος δεν ακολουθεί τους κανόνες!! Το έχω πάρει σοβαρά γιατί είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε ανακύκλωση, και όχι μόνο, σε αυτό το σημείο που έχουμε φέρει το περιβάλλον.

Σαν χώρα δεν έχουμε ούτε τις αρχές ούτε την παιδεία για κάτι τέτοιο. Με τις προσπάθειες όμως για ευαισθητοποίηση του κοινού να γίνονται συχνές όλο και κάτι θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον. Θυμώνω τόσο πολύ όταν βλέπω τελείως αναίσθητα άτομα στο δρόμο να πετάνε το οτιδήποτε που μπορεί να ανακυκλωθεί σε συμβατικό κάδο ενώ δίπλα σε αυτόν υπάρχει ο μπλε. Το πιο ενοχλητικό όμως είναι να τους γεμίζουν με όλα τα ακατάλληλα. Έλεος δηλαδή πόσο μυαλό θέλει να κάνεις ένα παραπάνω βήμα γα το σωστό;; Ελπίζω η προσπάθεια μου να αξίζει και να μην πηγαίνει στράφι. Άκουσα πως κάποιες φορές όλα καταλήγουν στο ίδιο σημείο, ανακυκλώσιμα και μη. Ελπίζω να μην είναι αλήθεια, πραγματικά. Κατά πόσο υπάρχει σωστό και οργανωμένο σύστημα ανακύκλωσης δεν το ξέρω και γίνομαι ακόμα πιο καχύποπτη αφού δεν είναι να εμπιστεύεσαι τίποτα και ειδικά μια τέτοια προσπάθεια στην ανευθυνότητα του Έλληνα. Θέλω τόσο πολύ να βάλουμε μυαλό γρηγορότερα από άλλες φορές.Λίγο λίγο και σταθερά αλλά να υπάρχει αποτέλεσμα.

Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε την αξία μιας τέτοιας επιλογής. Το κάνω για μένα, για να νιώθω καλά και εντάξει αλλά κυρίως για όλους μας. Το όφελος είναι συνολικό. Ας σταματήσουμε να είμαστε παρτάκιδες, ας ενδιαφερθούμε και λίγο για το καλό όλων και έτσι θα καταφέρουμε πολλά.

Να είσαι εκεί...

Είναι τόσο καθησυχαστικό να ξέρεις πώς στη ζωή σου υπάρχουν άνθρωποι πραγματικά δικοί σου που σε νοιάζονται. Να μπορείς να τους μιλήσεις για τα πάντα, από τα πιο ασήμαντα και χαζά μέχρι τα πιο σοβαρά και να είναι εκεί, πρόθυμοι να σε ακούσουν.

Σαν άνθρωπος είμαι εσωστρεφής. Ότι με απασχολεί προτιμώ τις περισσότερες φορές να το λύνω με τον εαυτό μου, να το ξεκαθαρίζω με μένα. Ίσως και να είναι λάθος δεν ξέρω, αλλά κάποιες φορές έχω ανάγκη κάποιον δίπλα μου, που με το βλέμμα μου και μόνο θα καταλάβει τι θέλω να του πω χωρίς πολλές λεπτομέρειες.

Το να έχεις φίλους ουσιαστικούς στις μέρες μας θεωρείται θησαυρός Κρυφός και πολύτιμος. Για να τον βρεις και πιο πολύ για να τον κρατήσεις θέλει πολύ προσπάθεια αλλά η ανταμοιβή είναι η καλύτερη απ' όλες.

Στο μυαλό μου έρχονται στιγμές που έχω ζήσει τόσο όμορφες. Μυρωδιές και αρώματα ατελείωτων καφέδων συνοδευόμενων από συζητήσεις ωρών που σε κάνουν να θες να το παρατείνεις για όσο περισσότερο μπορείς. Βόλτες και χαμόγελα που έχουν παγώσει στη μνήμη συνδεδεμένα με κάθε κομμάτι της ζωής μου. Δυσκολίες που όμως πάντα ξέρω πως θα ξεπεραστούν. Κλάματα, γέλια, τσακωμοί, σφικτές αγκαλίες..

Τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν με τον καιρό, οι καταστάσεις το ίδιο αλλά οι φωτογραφίες ποτέ. Είναι τόσο μαγικό να μπορείς να κρατάς κάθε τι που έχεις ζήσει εκεί, στα χέρια σου να σου θυμίζει όλα όσα με το χρόνο άθελα σου σιγά-σιγά θα ξεχαστούν.

Για κάτι τέτοια μικρά και απολύτως βασικά στη ζωή αξίζει να αναπνέεις και να υπάρχεις. Αυτοί είναι οι άνθρωποι μου... Είμαι τυχερή που υπάρχουν στη ζωή μου και την κάνουν καλύτερη. Τη φωτίζουν και μπορώ να προχωράω πιο δυνατή και αισιόδοξη έχοντας τους στο πλάι μου.

Κι εγώ στο παιχνίδι!!

Η πρόσκληση από την Spirer ήρθε και έχω καθήκον να απαντήσω, αν και άργησα λίγο. Από το να δέχομαι απειλές προτίμησα να κάνω αυτό που μου λέει! Ώσπου να τις σκεφτώ λίγο και να ξεμπερδέψω από το κυλί μου που ήθελε παιχνίδια πέρασε κάποια ώρα αλλά τελικά τα κατάφερα!!

1. Ποιο μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις ?
Δεν καίγομαι και πολύ για κάτι συγκεκριμένο αλλά αν ήταν στο χέρι μου θα ήθελα να μάθω τι στο καλό γίνεται μέσα σε αυτό το περιβόητο CERN. Όλα όμως... κατά τα άλλα δεν με απασχολεί κάτι!!

2. Πόσους ανθρώπους του αντίθετου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά ?
3

3. Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το όνομα σου. Ποιο όνομα θα διάλεγες ?
Το δικό μου ποτέ δεν μου άρεσε και τόσο οπότε αν μπορούσα να το αλλάξω θα διάλεγα το Λυδία!!

4. Τι θα χάραζες στην ταφόπετρα σου ?
Συζητήσεις είναι αυτές;; Κάτσε να έρθει εκείνη η ώρα και θα έχω άπλετο χρόνο να το σκεφτώ!!

5. Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις πως σου ταιριάζει απόλυτα.
Η ωραία κοιμωμένη!! Επειδή μ' άρεσε από μικρή και επειδή χωρίς λίγο ύπνο δεν πάω πουθενά!!!!!!

6. Διάλεξε καινούργιους γονείς
Με την καμία όμως...

7. Γράψε τα τελευταία διάσημα λόγια σου
Τελευταία και διάσημα κιόλας;; Χμμμμ.... "Δεν έχω ιδέα.."

8. Αν ήσουν συγγραφέας ποιος θα ήταν ο τίτλος του πρώτου σου μυθιστορήματος ?
"Δεν ξέρω πώς... αλλά θα μάθω"

9. Αν ήσουν αυτοκίνητο τι μάρκα θα ήσουν ?
Κασταριδάκι με τα χίλια!!!!!!!!

10. Αν ήσουν άγριο ζώο τι θα ήσουν ?
Πολική αρκούδα. Μπρρρρρρρρρρρ.........!!!!!!!!!!!

11. Για τι πράγμα μετανιώνεις περισσότερο ?
Για τα λόγια που δεν λέω και τα συναισθήματα που δεν βγάζω προς τα έξω σε άτομα που αγαπώ πραγματικά.

12. Πες κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται.
Ότι ήμουν ευχάριστη παρέα, κοντά σε όποιον με χρειάστηκε και ότι ήξερα να ακούω

13. Θα θυσίαζες την ζωή σου για κάποιον ?
Ίσως και να το έκανα...

Όλα είναι στο μυαλό..

Την Παρασκευή που μας πέρασε έδινα για το δίπλωμα των υπολογιστών μου. Από τις τρεις ενότητες που έδινα κόπηκα στη μία, ProfExcel και την οποία παρεμπιπτόντως είχα διαβάσει τόσο καλά που είχα μάθει μέχρι και τα test πρακτικής απ' έξω!! Τι να κάνουμε.. ήλπιζα κι εγώ για την επόμενη. Ξαναέδωσα, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι είχα ξεμπερδέψει αλλά τι να σου κάνει αυτό το σχεδόν πάλι τα ίδια.. εδώ είναι που το άγχος και η τσαντίλα χτυπάνε κόκκινο!! Τουλάχιστον το πήρα με την τρίτη συνοδεία αρκετής βοήθειας ώστε να μην χάσω την επιδότηση, δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!!

Στην αρχή ήμουν πολύ αγχωμένη και κυρίως απογοητευμένη με τον εαυτό μου. Το θεώρησα σαν μια αποτυχία γιατί μέχρι στιγμής δεν μου είχε τύχει να προσπαθώ για κάτι και να μην το καταφέρνω με την πρώτη. Είτε επειδή ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη είτε επειδή στεκόμουν σε κάποιες περιπτώσεις αναπάντεχα και εκνευριστικά κωλόφαρδη, για τους άλλους πάντα έτσι γιατί εγώ άλλο που δεν ήθελα!! Οπότε αυτή τη φορά ξαφνιάστηκα και δεν μου άρεσε καθόλου αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και αφού συνομίλησα με τον εαυτό μου (ουάου!) κατέληξα στο ότι με την "αποτυχία" μαθαίνεις να προχωράς, να παλεύεις και να προσπαθείς για αυτό που θες πολύ περισσότερο απ' όταν δεν έχεις ζήσει κάτι παρόμοιο. Χαίρεσαι για αυτά που πετυχαίνεις στο διπλάσιο. Εδώ που τα λέμε ίσως να άργησε κιόλας, θα το είχα φιλοσοφήσει και θα το είχα κάνει πράξη από καιρό. Από δώ και πέρα όλα καλοδεχούμενα..

Μην το παρακάνουμε όμως κιόλας, είπαμε δεν έχω προσαρμοστεί πλήρως ακόμα!!!!