Τελείωσε απότομα..

Την περασμένη Δευτέρα ήμουν από νωρίς στη σχολή και περίμενα για να μπω σε ένα εργαστήριο. Όπως καθόμουν πέρασε ένας καθηγητής της σχολής μας.
Τον είχα σε προηγούμενο εξάμηνο και μου έκανε μαθηματικά. Πολύ ήρεμος και ήσυχος άνθρωπος. Πάντα μας μίλαγε στον πληθυντικό και μας βοηθούσε πολύ στο μάθημά του, άσχετα αν εγώ δεν το πέρασα ποτέ. Με χαιρέτησε ευγενικά και μπήκε στο γραφείο του ενώ εγώ συνέχισα να περνάω την ώρα μου έξω από το εργαστήριο.

Δύο μέρες μετά με μια ανακοίνωση έξω από την γραμματεία του τμήματος μας μάθαμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν υπήρχε πια στη ζωή. Αρχικά δεν αναγνώρισα το όνομα του αλλά όταν κατάλαβα σε ποιόν αναφερόταν δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν μόλις 32 χρόνων και ένας πολύ συμπαθής άνθρωπος σε όλους μας στη σχολή. Πώς μπορείς να βλέπεις κάποιον, να του μιλάς και μετά από μια μέρα να μην ζει; Είναι τόσο περίεργο και άδικο όλο αυτό.. Αργότερα έμαθα πώς ο θάνατος του οφειλόταν σε αυτοκινητιστικό στην εθνική το προηγούμενο βράδυ, μετωπική με νταλίκα. Τι κρίμα να φεύγει έτσι άσκοπα μια ψυχή. Και πόσες άλλες που χάνονται όλο το χρόνο στους δρόμους της χώρας μας.. Λυπήθηκα πραγματικά πολύ, σαν να τον ήξερα πολύ καλά. Όλοι στην σχολή σοκαρίστηκαν.. Κλείσαμε την επόμενη μέρα το τμήμα ως ένδειξη πένθους για το χαμό του και για όσους θα ήθελαν να πάνε στην κηδεία του.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν ξέρει τι ακριβώς κάνει εκεί πάνω ο καλός Θεούλης.. Νέοι, που έχουν τόσα πολλά να δώσουν φεύγουν χωρίς κανένα λόγο ενώ άλλοι σκατόψυχοι που το μόνο που κάνουν είναι να μην σέβονται τίποτα και κανέναν δεν παθαίνουν απολύτως τίποτα. Είναι αυτό δίκαιο; Αλλά να μου πεις στη ζωή δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο.. Τα πράγματα έρχονται όπως εκείνα θέλουν..

Το όλο θέμα με επηρέασε πολύ. Ούτως ή άλλως φοβάμαι μην χάσω τους ανθρώπους μου, τώρα ακόμη περισσότερο. Το σκέφτηκα όμως κι από την άλλη πλευρά του. Από την στιγμή που τίποτα δεν είναι σίγουρο και όλα παίζονται πρέπει να είμαστε πιο ελεύθεροι. Να ζούμε όσο το δυνατόν πιο έντονα τις μέρες μας και όσα μας δίνονται απλόχερα καθημερινά και να μην μιζεριάζουμε με το παραμικρό.

Κυλάει η ζωή και χάνεται, όπως η άμμος από τα χέρια μας... Να την σταματήσεις δεν μπορείς, να απολαύσεις όμως την αίσθηση της να κυλά στα χέρια σου δεν στο απαγορεύει κανείς.

Καλό ταξίδι λοιπόν σε έναν γλυκό άνθρωπο που είχε πολλά να δώσει μα δεν πρόλαβε να ονειρευτεί παραπάνω..

Καλό ταξίδι δάσκαλε...

Μια μικρή αγάπη και ένας σοφός λίγο νεκρός συζητούν...

Μ.Α (Μικρή αγάπη) :
Πεθαίνουν οι αγάπες..;
Σε ποια στιγμή της κόκκινης δίνης τους;

Σ. (Σοφός) :
Όταν ορίσει η τύχη της θέλησης τους.. σβήνουν... τελίτσες στον ουρανό...

Α..! Είναι αστέρια λοιπόν.
Και πώς πεθαίνουν δηλαδή;
Αρρωσταίνουν βαριά ή φεύγουν κουρασμένες με τα χρόνια στην πλάτη τους;

Τι να σου πω..; Είσαι μικρή... δεν θα καταλάβεις.
Να θυμάσαι όμως, όποιος καταφέρει να αγαπήσει... αγαπάει για πάντα!

Δεν πεθαίνουν δηλαδή;

Μερικές ναι, γιατί δεν ήταν αγάπη... η σκιά της μόνο.
Οι άλλες, οι σπάνιες, απλά ξαποσταίνουν.

Μάλιστα..
Και πώς καταλαβαίνεις πως μια αγάπη έχει γίνει πια αστέρι;

Αυτό δεν μπορείς να το εξηγήσεις, δεν φαίνεται από το πρίσμα της λογικής, απλά το νιώθεις.. μέσα σου.

Υπάρχουν φάρμακα;

Φάρμακα; Όχι.. όχι.. Κανείς δεν μπορεί να τις βοηθήσει.
Πρέπει μόνες τους να παλέψουν και, μόνο αν είναι αληθινές, βρίσκουν δύναμη και πίστη να νικήσουν χρόνια, λόγια, σιωπές...

Αλλιώς;

Αλλιώς σου' πα, μικρή μου αγάπη, σβήνουν.
Κρεμούν στο σώμα έναν σταυρό να έχει να θρηνήσει και ταξιδεύουν για το άγνωστο...

Πονούν οι αγάπες όταν σβήνουν;

Πολύ, μα πιο πολύ η απουσία τους...

Και τι μένει;
Τι κρατάς όταν σου φύγει η αγάπη για το μακρινό ταξίδι;

Τα δώρα της... που είναι πολλά ή και λίγα.
Όσα τόλμησες να χαρίσεις, όσα άντεξες να ζητήσεις.

Και ποια είναι αυτά;

Τα αισθήματα, οι στιγμές, οι αναμνήσεις που θα κουβαλάς δίχως να το διάλεξες... δίχως να κάνεις αλλιώς...

Ναι... όμως φεύγουν... πεθαίνουν...
Είναι κρίμα... ποιος τις σκοτώνει;

Έλα πιο κοντά... Η αγάπη είναι δύναμη.
Δύναμη που συγκρατεί ολόκληρο το σύμπαν.
Ίσως ο μοναδικός θεός... καθεμία και ένας ξεχωριστός, μα τόσο όμοιος...
Μια αδυναμία σοβαρή έχουν μόνο, μόνο μία...

Ποια;

Διστάζουν να μιλήσουν, τρέπονται σε φυγή, κρύβονται. .

Μα γιατί;

Γιατί μιλούν κατευθείαν στην καρδιά... και είναι επικίνδυνο.

Ο φόβος δηλαδή τις σκοτώνει;

Κυρίως ναι. Και έτσι χάνονται...

Κρίμα. Βρίσκονται ξανά;

Ίσως... κάπου... κάποτε...
Μόνο όσες αξίζουν να ξαναβρεθούν.

Και εσύ πού τα ξέρεις όλα αυτά;

Με ονόμασαν σοφό τα χρόνια και τα λάθη.
Ξέρεις... μια φορά θυμάμαι ήμουν κι εγώ αγάπη... κατακόκκινη... και εγώ μικρή...
Έζησα καλοκαίρι...
Δίστασα... έφυγα... κρύφτηκα από τον εαυτό μου και από τότε παιδεύομαι.

Πέθανες;

Μετρώ πέντε χρόνια τώρα...

Έγινες αστέρι;

Δεν τα κατάφερα.

Γιατί;

Δεν με βοήθησε το παρόν... η μνήμη... η καρδιά...

Πόνεσες;

Ακόμα πονώ, ακόμα πεθαίνω...

Σωστά... Μα πώς γίνεται κανείς να' ναι λίγο.. νεκρός;

Μη ρωτάς.

Θέλω να μάθω.

Εσύ! Εσύ φταις..

Εγώ...; Πώς...; Γιατί...;

Δεν με ξέχασες... με έψαξες.. και άρχισα πάλι να μιλώ για αγάπη.. και από τη φύση μου θα υπάρχω.
Έστω και λίγο... Όσο υπάρχει κάποιος που θυμάται...

Δεν το ήθελα... εγώ απλά.. απλά...

Σςςς... ξέρω...

Εγώ είμαι ώρες μακριά.. χρόνια πίσω... δεν έχω πια χαθεί...;

Το φοβάμαι...

Δεν θα έπρεπε να μου μιλάς...

Κακές συνήθειες .. οι ελπίδες των αναμνήσεων.

Γιατί μου μιλάς...;

Νεκρά χρόνια... ζωντανές στιγμές... κι εγώ να ισορροπώ.. γι' αυτό...

* Από τη Δανάη...

Βack again....

Χάθηκα... Κι από εδώ και από τους φίλους μου.. Μια σχολή μου έμεινε να με κοιτάει να μπαινοβγαίνω.. Έχω μαζέψει πολλά στο μυαλό μου αυτόν τον καιρό αλλά όπως πάντα ή δεν βρίσκω χρόνο ή δεν θα έχω την κατάλληλη όρεξη για να παλουκωθώ και να γράψω.. Ειδικά τώρα με την κατάσταση που είναι ο υπολογιστής μου δεν με τραβάει καθόλου.. Έχω μαζέψει και από κάποιους από εσάς προσκλήσεις για παιχνιδάκια. Θα προσπαθήσω κάποια στιγμή να τα ολοκληρώσω κι αυτά.. Σας ευχαριστώ πολύ πάντως!!

Κατά τα άλλα στη σχολή μου μπήκα σε καινούριο εξάμηνο, πολύ πιο βαρβάτο από τα προηγούμενα και τρέχω και δεν φτάνω. Αν και είμαι περήφανη γιατί παρακολουθώ ΟΛΕΣ τις θεωρίες μου ανεξαιρέτως!! Το καινούριο μου πρόγραμμα είναι αφήστε τα να πάνε, κλείνω δεκάωρα σερί..! Άσε που μας έκαναν αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών και τώρα δεν ξέρω τι και πως.. Θα το ψάξω και αυτό γιατί μας τα έχουν κάνει μπ****έλο.... Ελπίζω μόνο να είναι καλύτερα από πριν.

Ευτυχώς πριν μου έρθουν όλα αυτά καπάκι με το τέλος της εξεταστικής μου πήγα ένα υπέροχο διήμερο στην Επίδαυρο μαζί με τον φίλο μου και ησύχασε το κεφάλι μου.. Ένα διάλειμμα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν!!

Επίσης είδα εχθές στον κινηματογράφο το Marley and me. Πώς θα μπορούσα να παραλείψω άλλωστε όντας ζωόφιλη;! Στο τέλος είχα πλαντάξει στο κλάμα οφείλω να σημειώσω.. Η κολλητή μου δίπλα έκλαιγε κι εκείνη και εγώ ρούφαγα τη μύτη μου από συγκίνηση. Φυσικά και βάλαμε τα γέλια με την κατάσταση μας. Πραγματικά ούτε στον τιτανικό τέτοιο κλάμα!!

Ακόμα, μου έχουν λείψει οι φίλες μου. Είτε είναι εδώ είτε εκτός Αθήνας. Θέλω να βγούμε και να περάσουμε καλά κάνοντας χαζομάρες. Πού πήγαν όλα αυτά; Θέλω να φτιάξω καινούριες αναμνήσεις, όχι να μένω στη θύμιση των παλιών..

Θέλω να μπει για τα καλά η άνοιξη, να αρχίσω να μυρίζω τη μυρωδιά από τα μπουμπούκια στις νεραντζιές και μόνο και μόνο αυτό να μου φτιάχνει το πρωινό!! Πάλι καλά δηλαδή που ανθίζουν ακόμα γιατί η κατάσταση είναι πια δηλητήριο σκέτο..

Η ανάρτηση ήταν ξανά ένα ποτ πουρί απ' ότι καταλάβατε!! Πιο συγκροτημένες ακολουθούν αργότερα όταν βάλω μια τάξη πρώτα στο κεφάλι μου...

* Πάρτε και τραγουδάκι!! Οι στίχοι του είναι όλα τα λεφτά..

Περί ανέμων και υδάτων...

Τελείωσε η εξεταστική, επιτέλους μετά από 4 εβδομάδες. Πέρασα τα μισά μαθήματα και θεωρώ πως τα πήγα καλά.. Σε σχέση με την προηγούμενη εξεταστική δεν μιλάω καθόλου!!

Πάμε για το επόμενο εξάμηνο τώρα με μάχες για τις "καλές" ώρες των εργαστηρίων.
Αφού πρώτα απ' όλα δεήσουν οι καθηγητές να βγάλουν τα αποτελέσματα μέσα στην άλλη βδομάδα και δεν μυρίζω πάλι τα νύχια μου αν έχω περάσει ή όχι παίζοντας Λόττο στην αίτηση μαθημάτων.

Ντύθηκα λόγω αποκριάς Ζουλού και ξεχύθηκα μαζί με τους άλλους μασκαρεμένους της παρέας σε Disco club για να το γιορτάσουμε.
Η παρέα αποτελούνταν από: 3 Ζουλού κατάμαυρες με αφανέ περούκες ψάθινες φούστες και πιρούνες στα χέρια, μια πειρατίνα, μια ο θεός να την κάνει γαλοπούλα, βασικά κότα ήταν απλά είχε κόμπλεξ!!! Και τέλος, ένα άντρα γυμνασμένο όσο δεν πάει ντυμένο γυναίκα με μίνι φουστίτσα, εξώπλατο ροζ μπουστάκι και κόκκινη καλτσοδέτα στο μπούτι!!
Το σενάριο ήταν το εξής: Η πειρατίνα πήρε σαν δούλους από το Ζουλουκιστάν 3 ντόπιες που εκείνη τη στιγμή είχαν στο καζάνι για μεσημεριανό κοτόπουλο βραστό, κάναν και δίαιτα βλέπεις!! Η "κάτι από γυναίκα κάτι από άντρα" έτυχε να περνάει από το χωριό προσπαθώντας να βγάλει κάνα ψιλό κάνοντας πιάτσα στην κεντρική πλατεία και δεν τη γλύτωσε από την επίθεση της πειρατίνας!!
Θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες και φωτογραφίες. Δεν έχω το usb της ψηφιακής εύκαιρο τώρα!!!

Οι γονείς μου λείπουν στο εξοχικό μας κι έτσι θα κάνω Καθαρά Δευτέρα για πρώτη φορά "μόνη" μου μαζί με τον αδελφό μου... Ούτε χαρταετός ούτε τίποτα. Μπορεί να είμαι πιο ελεύθερη αυτές τις μέρες που έχουν φύγει αλλά μου λείπουν κιόλας...

Πήγα Αllou το απογευματάκι και είχαν συναυλία οι Onirama για την λήξη του καρναβαλιού στο Ρέντη. Πολύ όμορφα ήταν.. Είπαν και την Κλεψύδρα που τόσο μ' αρέσει σαν τραγουδάκι Α, και ένα καινούριο τους, παραδώσου λέγεται και έχει πολύ χαρούμενη μελωδία!!!

Ο υπολογιστής μου για ακόμη μια φορά τα έπαιξε.. Μάλλον από ιό, αν και το χαζο-untivirus μου δεν μου έδειξε τίποτα. Το καλό στο όλο θέμα είναι πώς δεν χάθηκαν αρχεία, φωτογραφίες, τραγούδια και όλα τα σχετικά. Το μόνο που κάνει είναι να ανοίγει κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά με τα αρχεία μου να βρίσκονται μόνο στον σκληρό και μια επιφάνεια εργασίας κενή από τους φακέλους μου. Σπάσιμοοο....

Θέλω μέχρι τις 10 Μαΐου που τελειώνει να προλάβω να πάω στην έκθεση BODIES στην Τεχνόπολις στο Γκάζι. Πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον. Διάβασα ένα σχετικό άρθρο και ενθουσιάστηκα!! Θα κλείσω εισιτήρια μέσα στη βδομάδα..

Σήμερα από διάθεση δεν είμαι και πολύ καλά, πραγματικά δεν ξέρω τι φταίει. Απλά είμαι πεσμένη.. Θα μου περάσει όμως!! Τώρα το μόνο που θέλω είναι να ακούσω τις αγαπημένες μου μπαλάντες, να πέσω λίγο ακόμα για να σηκωθώ ευκολότερα αργότερα...

Σας αφήνω λοιπόν.. Έγραψα πολλά και διάφορα και σίγουρα σας κούρασα.

Καληνύχτα, να περάσετε μια υπέροχη Καθαρά Δευτέρα αύριο και καλό πέταγμα!!!

* Το τραγουδάκι αυτό το ήξερα και παλαιότερα απλά δεν του είχα δώσει τη σημασία που θα έπρεπε.. Σε εσάς μπορεί να είναι γνωστό και αγαπημένο, σε εμένα τώρα γίνεται!!!
Πατήστε pause στα τραγούδια δίπλα και απολαύστε το...