Αχταρμάς...

Δεν έχω όρεξη για τίποτα σήμερα..
Απο τηλεόραση σε laptop και το αντίστροφο είμαι.

15 Ιούνη και πότε πήγε δεν το κατάλαβα. Όταν περνάς καλά λένε το πώς περνάει ο χρόνος δεν το παίρνεις χαμπάρι. Κι εγώ τελευταία κώλο δεν έχω βάλει κάτω. Δεν με χαλάει κιόλας!!

Πέρασαν και τα γενέθλια μου. Τόσο διαφορετικά απο τα περσινά. Μέσα σε ένα χρόνο πώς μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.. Βλέπω ότι με τον καιρό κάνω πράγματα, προχωράω. Έγινα κι εγώ 21. Φέτος μου έκαναν την πρώτη έκπληξη γενεθλίων που είχα ποτέ!! Και φυσικά δεν κατάλαβα τίποτα, πώς θα ήταν έκπληξη άλλωστε;!

Και η μαμά μου μέσα στο κόλπο, να μου λέει απο το πρωί να ντυθώ "λόγο της ημέρας" για να βγάλουμε φωτογραφίες με τα σκυλάκια μας, άκου εδώ δικαιολογία!! Αλλά εγώ που να πάρω χαμπάρι. Έμεινα με τις πιζάμες να βλέπω πρωί-πρωί planet earth, ντοκιμαντέρ του BBC (δεν είμαι καλά το ξέρουμε). Και μπαίνουν μέσα τα καθηκάκια μου με τούρτες, λουλούδια και γλάστρες και εγώ να έχω μείνει κυριολεκτικά και να κοιτάω!!

Η αραχνούλα μας μου χάρισε και μια γαρδένια, το αγαπημένο μου φυτό!! Αλλά επειδή είναι επίζουλο, όπως λέει και η μαμά μου, φυτό δεν την βλέπω να την βγάζει καθαρή. Μέχρι και στο ίντερνετ έψαξα για πληροφορίες, τόση σημασία δεν δίνω ούτε στα σκυλιά μου αλλά αυτή μάλλον δεν το εκτιμάει και πολύ απ'ότι φαίνεται.

Ξεχωριστά ήταν και μ΄άρεσε πολύ. Με καινούργιους ανθρώπους στη ζωή μου να με κάνουν ευτυχισμένη και τους παλιούς να παραμένουν και να αισθάνομαι οτι έχω κάποιους να με νοιάζονται θα τα θυμάμαι για πολύ καιρό ακόμη.

Έχω πάρει το pc στο κρεβάτι και ακούω μουσική. Σκέφτομαι πολλά που μέσα σε μια φυσιολογική μέρα τα αφήνω να περνάνε.

Έρχεται και η εξεταστική και μου την έχει δώσει τελευταία με τη σχολή και το "τι κάνω εδώ μέσα ρε γαμώτο;" Θα σκάσω!! Δεν θέλω να πατάω πια, περιμένω να ξεκινήσουν τα μαθήματα να πάω σε καμιά οχταριά και να τελειώνει η υπόθεση.

Ότι μου κατεβαίνει στο κεφάλι το γράφω μην με παρεξηγείτε!!

Είμαι απόμακρη σήμερα και γενικά είναι στιγμές που δεν θέλω να μιλάω σε άνθρωπο. Βέβαια με αυτό τρελαίνω τους γύρω μου που δεν μου φταίνε σε κάτι αλλά δεν μπορώ, είμαι με τις ώρες μου. Μουντρουχιάζω απότομα. Μπορεί να μην έχω κάτι συγκεκριμένο αλλά είμαι κάπως. Το χειρότερο είναι πως δεν θέλω να κάνω και τον άλλο σκατά με το να με ακούει κι έτσι αφού δεν μπορώ να ξεκολλήσω πέφτω περισσότερο γιατί κάνω και τον άλλο χάλια.. Μπλέξιμο ε;

Σε πέντε εβδομάδες απο τώρα θα είμαι μακριά απο πόλη, καύσωνες και νέφος. Αυτό περιμένω και τα ξεχνάω όλα. Κοιτάω φωτογραφίες και αυτόματα μεταφέρομαι εκεί.

"Κλείσε τα μάτια σου. Σκέψου πως είμαστε στο μόλο, σε έχω πάρει αγκαλιά όπως σ' αρέσει. Ακούμε τη θάλασσα να σκάει πάνω του, η αλμύρα να τριγυρίζει τον αέρα. Κοίτα ψηλά, ο ουρανός γεμάτος νεφελώματα κι εμείς εκεί."

Με κάτι τέτοια μου φτιάχνει η διάθεση στο λεπτό και αναρωτιέμαι πόσο χαζή μπορεί να είμαι που κάθομαι και σκάω χωρίς λόγο..


Υ.Γ : Την απάντηση την ξέρω, απο αυτογνωσία άλλο πράγμα...

Υ.Γ2 : Καλή εβδομάδα να έχετε. Πάω για ύπνο, θα με επαναφέρει στα φυσιολογικά μου.