Τι άλλο θα δώ; Και πολλά άλλα...

Μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα έχασα πάσα ιδέα για κάποια πράγματα.

Ήμουν στο δρόμο για κάτι ψώνια και έτσι όπως γυρνούσα σπίτι μου παρατήρησα κάποιον σε μια γωνία να έχει ξεβρακωθεί λίγο πιο πίσω από τον πιο κεντρικό και εμπορικό δρόμο της περιοχής και να κάνει την ανάγκη του, κοινώς να κατουράει!!

Τα έχασα όπως ήταν φυσικό. Είχα μείνει με της σακούλες στο χέρι και προσπαθούσα να καταλάβω αν αυτό που είδα ήταν όντως πραγματικό. Μετά ο κύριος, που ήταν και κάποιας ηλικίας, αφού ξαλάφρωσε συνέχισε να κοιτάει τις βιτρίνες και όλα αυτά σε ώρα όχι προχωρημένη που να πεις πάει στο καλό δεν τον βλέπει κανείς αλλά πρωί με αρκετό κόσμο.

Σήμερα επίσης ήμουν στο λεωφορείο, το τι στριμωξίδι δεν λέγεται παρεμπιπτόντως, και καθώς κοιτούσα απ' έξω να κι ένας ακόμη με ανοιχτά τα μαγαζιά μπροστά σε ένα στύλο!! Καλά ρε γαμώτο σκυλιά την έχουν δει;

Επειδή τους είναι σχετικά εύκολο αυτό τι πάει να πει; Οτι μπορούν να την βγάζουν έξω όποτε τους τη βαρέσει; Όσο και να αισθάνεσαι ότι θα τα κάνεις πάνω σου μπαίνεις σε ένα μαγαζί και ζητάς να χρησιμοποιήσεις την τουαλέτα τους. Τόσο δύσκολο να το σκεφτούν είναι δηλαδή; Τι πιο λογικό. Δεν ντρέπονται να το κάνουν δημοσίως αλλά ντρέπονται να μπουν σε ένα κατάστημα; Βλάχοι ε βλάχοι..

Τα νεύρα μου...

Ευτυχώς πέρασα πολύ καλά το Σαββατοκύριακο και κάπως καλμάρω!!

Αλλά βλέπεις δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις λίγο..

Στο ΚΤΕΛ του γυρισμού ο οδηγός έκανε στάση για να ανέβουν κι άλλοι επιβάτες. Ανέβηκε και ένας παπάς ή κάτι τέτοιο μιας και φόραγε ράσα.

Εκτός του ότι ήταν αρκετά ευτραφής σε σημείο με δυσκολία να περνάει ανάμεσα από τις θέσεις αισθάνθηκα κάτι δυσάρεστο να γεμίζει τους αισθητήρες της μύτης μου. Ένα πράγμα σαν ψοφίμι και λίγο λέω..

Και το καλύτερο; Έκατσε από πίσω μου. Τι αμαρτίες έχω κάνει;! Βασικά υπάρχουν και χειρότερα αν σκεφτείς τον καημενούλη που ήταν στριμωγμένος μέχρι αηδίας δίπλα του και με όλη αυτή τη μπόχα να τον ακουμπάει. Δεν ξέρω αν ήταν σύμπτωση που ο άνθρωπος κατέβηκε πιο πριν από το τέρμα!!

Να είναι καλά τα αντισηπτικά μαντηλάκια μου, αυτό σας λέω μόνο. Μπορεί να μαστούρωσα απο το οινόπνευμα αλλά το προτιμώ!!

Συνήθως μέσα στο αμάξι ζαλίζομαι. Αυτή τη φορά δεν με πείραξε η διαδρομή αλλά η οσμή..

Αργότερα άλλαξα θέση και παρόλο που ήμουν σε μια κάποια απόσταση όταν κουνιόταν ή εύηχε το ρεύμα συνέχιζε να με κατακλύζει.

Το αποκορύφωμα είναι ένα:

Στη συνέχεια τον πήρε ο ύπνος και εκτός απ' όλα τα άλλα είχαμε και την παρενόχληση του ροχαλητού του!!

Κωμικοτραγική η κατάσταση.

Μιλάμε δεν υπάρχει αυτό. Επιτρέπεται να μην παρέχεις ούτε την στοιχειώδη φροντίδα καθαριότητας στον εαυτό σου; Εγώ ειδικά το καλοκαίρι ιδρώνω, λογικό, και ενώ από πριν έχω λουστεί στα αποσμητικά πάλι νιώθω άβολα. Να είμαι μυγιάγγιχτη δεν νομίζω, ούτε περίεργη σε αυτά που λέω.. Υπερβολική επίσης όχι γιατί δεν ήμουν η μόνη που ενοχλήθηκε.

Για πείτε κι εσείς βρε παιδιά γιατί θα ξεχάσω κι αυτά που ξέρω και μου έμαθαν...

Εκτός απο αυτά τα ευτράπελα οι μέρες που πέρασα ήταν μοναδικές με την αγάπη μου αγκαλιά να κάνουμε βόλτες σε Επίδαυρο και Ναύπλιο.


Ειδικά το δεύτερο τι τέλειο που είναι..

Με τα σοκάκια του, τα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά του, τις ανθισμένες μπουκαμβίλιες να ξεχειλίζουν απο παντού. Καλά εκτός από το Μπούρτζι φυσικά και το Παλαμίδι.
Έχει έναν υπέροχο αέρα που σε κάνει να θέλεις να μείνεις κι άλλο.
Έστω κι αν δεν κάτσαμε για πολλές ώρες μου έφτασε για να το θυμάμαι και να θέλω να ξαναπάω.

Αλλά να σας πω την αλήθεια, όπου και να με πηγαίνανε το ίδιο θα μου έκανε γιατί ήταν το ωραιότερο ίσως 3ήμερο που έχω περάσει ποτέ και οι ωραιότερες καλημέρες που έχω δεχτεί ανοίγοντας τα μάτια μου το πρωί...