Σήμερα..( και αύριο και πάντα) μπορώ!!!!!!

" Περνούσαν οι μέρες τόσο γρήγορα που δεν μπορούσα να σκεφτώ έστω και λίγο προς τα που βαδίζω. Όλα έμοιαζαν τόσο θολά και ανεξήγητα ήρεμα που με φόβιζαν.
Γιατί όλα μου φαίνονται δύσκολα και ακατόρθωτα;

Δεν έχω όνειρα για το μέλλον και όταν έχω όλα μοιάζουν απίστευτα μακρινά. Συνειδητοποιώ πως δεν ζώ. Απλά υπάρχω.
Δεν με ικανοποιεί τίποτα, φοβάμαι να εμπιστευτώ ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό.

Κλείνομαι μέσα μου.
Σπάνια εκφράζομαι με τα πραγματικά μου αισθήματα απέναντι στους άλλους.

Νιώθω λίγη.. κι έτσι είμαι για αυτούς χαμένος χρόνος για να ασχοληθούν, απλά αόρατη.

Κάπου κάπου ονειρεύομαι. Με βοηθάει να ζήσω αυτά που δεν πρόκειται να' ρθούν.
Δείχνω καλά, ήρεμη, χαμογελαστή, ίσως λίγο απόμακρη για να μην καταλαβαίνει κανείς τι νιώθω στ' αλήθεια.

Θέλω να φαίνομαι δυνατή, πάντα πρόθυμη να ακούσω τον άλλον στα δικά του προβλήματα.
Μια φίλη είπε πως όλα αυτά είναι σκέψεις της στιγμής ... Κι όμως τις σκέφτομαι συνέχεια.

Έχω την ανάγκη να αγαπήσω και ύστερα να αγαπηθώ. Να ερωτευτώ τρελά, να πάψω να σκέφτομαι λογικά, το έχω σιχαθεί πραγματικά. Όλες αυτές οι σκέψεις πριν κάνω ή πω κάτι..
Να γίνω πιο παρορμητική, να ζώ τη στιγμή αληθινά χωρίς να σκέφτομαι το μετά και τις συνέπειες..
Τόσο δύσκολο είναι; "

Όλα αυτά τα λόγια είναι πια παρελθόν.

Τα έσβησα και άλλαξα...
Δεν είναι εγώ, μιλάει μια ξένη.
Την άφησα πίσω. Μόνη της. Να με κοιτάει να απομακρύνομαι με βήμα ταχύ σε καλύτερα μονοπάτια, άγνωστα σε κείνη μα και σε μένα και να αναρωτιέται τι στο καλό κάνω. "Πού πάει; Δεν έχει ιδέα που θα βγει" την άκουσα να λέει. Το ξέρω όμως πως βαθιά μέσα της χαιρόταν για την επιλογή μου.

Έτσι προχώρησα... Αναζήτησα και βρήκα άλλη παρέα, πιο ζωντανή, πιο αισιόδοξη. Κι εγώ πιο ελεύθερη από ποτέ!! Αν και δεν ήξερα πού ακριβώς πάω, μέσα μου ήμουν σίγουρη πως θα ήταν πιο όμορφα.

"Έχω την ανάγκη να αγαπήσω.." Και βρήκα κάποιον.. Τον εαυτό μου. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του πριν από το μετά.
Τα θέλω μου δεν μένουν παρατημένα. Στο τώρα, τα παίρνω από το ράφι που τα άφηνα και τα κάνω πραγματικότητα, ποτέ δεν είναι αργά.
Τα όνειρα μου πια με πλημμυρίζουν, με ταξιδεύουν.
Βρήκα ποια θέλω να είμαι και θα προσπαθήσω για να γίνω καλύτερη κι απ 'αυτό.

Ακούστε το τραγουδάκι, έχει τέλειους στίχους και σε ανεβάζει με μιας!!!

ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωψκιηηυ'---------------------78θδε ββββββββββββββββββββββββββββ88888888888ε ..

Συγνώμη για το ακαταλαβίστικο μήνυμα. Το κουνέλι μου κάτι προσπαθούσε να γράψει όσο έλειπα αλλά απ'

ότι φαίνεται δεν τα πήγε και τόσο καλά!!
Τζάμπα τα μαθήματα που του κάνω τόσο καιρό...

Μέσα στο κλίμα!!

Τα πάντα γύρω μου αυτές τις μέρες είναι Χριστουγεννιάτικα, και μ' αρέσει πολύ!!! Από του δρόμους, τις πλατείες και τα μαγαζιά μέχρι τα μπαλκόνια όλων των σπιτιών. Είναι τόσο όμορφο να περπατάς στο δρόμο και να ακούς τραγουδάκια και κάλαντα. Μου φτιάχνει τη διάθεση!

Ο καιρός άλλαξε αρκετά και ήταν ώρα του. Να καταλάβουμε και λίγο χειμώνα αυτές τις μέρες. Λένε πως τα Χριστούγεννα στην Πάρνηθα θα χιονίσει!!

Η τηλεόραση θα παίξει πάλι την Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Σκρούτζ και φυσικά το Μόνος στο σπίτι (αυτή τη στιγμή που γράφω έχει αρχίσει!!) και θα κάτσω πάλι να τα δω σαν να είναι η πρώτη μου φορά μιάς και ποτέ δεν τα βαριέμαι.

Α, ολοκλήρωσα το στολισμό του δέντρου μου!! Έγινε ένα κουκλί (τι μετριοφροσύνη θεέ μου)!!! Έβαλα γλυκούλια στολίδια, γιρλάντες και καρτούλες και την καθιερωμένη φάτνη στη βάση του. Μπορεί τα πορτοκαλί φωτάκια να μην δουλεύουν αλλά και χωρίς αυτά μου αρέσει πολύ!!

Δεν θα μπορούσε να λύπει όμως το παραδοσιακό στόλισμα του καραβιού μας. Δυστυχώς δεν το έχω τώρα σε φωτογραφία..

Το σπίτι μυρίζει μελομακάρονα και κουραμπιέδες και την Πρωτοχρονιά θα γεμίσει ζωή αφού θα μαζευτεί η παρέα μου για να γιορτάσουμε. Θα παίξουμε χαρτάκι για το καλό και Junglespeed που γίνεται το κόλλημα μας και είμαι σίγουρη πως με αυτόν τον τρόπο έχοντας κοντά μου όλους τους δικούς μου ανθρώπους η καινούρια χρονία θα μπεί με τον καλύτερο τρόπο. Αλλά δεν λέω παραπάνω, μην το γρουσουζέψω κιόλας!!

Εσείς την Πρωτοχρονιά τι σκέφτεστε να κάνετε;

Ότι και να είναι αυτό να περάσετε απίστευτα και ο καινούριος χρόνος να είναι γεμάτος υγεία, χαμόγελα και πολύ πολύ πολύ γέλιοοο!!!

Πηγαίνω να δώ μόνος στο σπίτι!!!!!

Για το τέλος, σας αφήνω να ακούσετε ένα απο τα αγαπημένα μου τραγουδάκια για αυτές τις μέρες..

*** White Christmas ***

Ψυχή και σώμα...

Είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού που βρήκα κατά τύχη στο YouTube και από τότε το ακούω συνέχεια.

Το παιδί που το λέει έχει τέλεια φωνή και οι στίχοι του κομματιού μαζί με τη μουσική του εμένα προσωπικά με ταξιδεύουν..

Ακούστε το, ελπίζω να σας αρέσει...

Τη νύχτα που λουλούδια σ' άφησα στο μπαλκόνι
Ποτέ τη μοναξιά μην νιώσεις, μη μείνεις μόνη

Με πέπλο λαμπερό σε κάλυψα μην πονέσεις
Μες΄την βροχή μαζί μου έλα να χορέψεις..

Να νιώσεις πάλι απ' την αρχή τον έρωτα λέω
Να γράψεις ένα ποίημα καθώς εγώ κλαίω

Κράτα με, τραγούδα μου κι αγκάλιασε με
Κι αν πονέσω μίλα μου, παρηγορησέ με

Σ' αγαπώ και το φωνάζω το, διασκεδάζω
Σ' αγαπώ λιγάκι ακόμα βάλε λίγο χρώμα

Κράτα με να γίνουμε ένα
Ψυχή και σώμα

Σε θάλασσα πλατιά με βάρκα την καρδιά μου
Θα σε ξεναγήσω λαμπερή Παναγιά μου

Ηρέμησε και νιώσε λίγο πιο δυνατά
Ο ουρανός μεγάλος, τα άστρα φωτεινά

Κλάψε μην φοβάσαι, νιώσε τώρα τον πόνο
Βελούδινα χαλιά μόνο για σένανε στρώνω

Αγάπα με και πέταξε στα άστρα μαζί μου
Σε σένα δίνω έρωτα κι όλη τη στοργή μου

Σ' αγαπώ και το φωνάζω, το διασκεδάζω
Σ' αγαπώ λιγάκι ακόμα βάλε λίγο χρώμα

Κράτα με να γίνουμε ένα

ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ

Μισο - στολίσαμε.... Και του χρόνου;!!!

Σήμερα είχα μια χαρά που θα στόλιζα... αλλά τελικά δεν πήγε όπως το είχα στο μυαλό μου!!

Έβαλα χριστουγεννιάτικα τραγουδάκια από νωρίς για να μπούμε στο κλίμα όμως προσγειώθηκα κάπως απότομα! Τα λαμπάκια του δέντρου μας τα έπαιξαν. Είπαν να υπολειτουργήσουν φέτος!! Πόσο να αντέξουν κι αυτά πια;; Πώς κράτησαν 4 χρόνια απορώ. Μόνο τα μπλε και τα κόκκινα μας κάναν τη χάρη να επιζήσουν. .

Τώρα το πλαστικό μου έλατο περιμένει με λιγοστά λαμπάκια και δυο τρία στολίδια ενισχύσεις στις επόμενες μέρες από πολύχρωμα φωτάκια για να μπούνε ύστερα οι μπάλες και οι κορδέλες και να γίνει ακόμα ποιο όμορφο και λαμπερό.

Είχε όμως πολύ πλάκα!!Έτσι όπως το στολίζαμε με τον αδελφό μου κλείσαμε τα φώτα για να δούμε το αποτέλεσμα και ήταν τόσο κουλός ο φωτισμός του και μη κατανεμημένος που βάλαμε τα γέλια !! Δεν πειράζει η προσπάθεια έχει σημασία... Πάντα αυτό λέω όταν δεν γίνεται κάτι με την πρώτη και δεν με συμφέρει!!!

Ακόμα κι έτσι εγώ έβγαλα φωτογραφίες. Να είστε επιεικείς, δεν είναι και στα καλύτερα του. Όταν ολοκληρώσω το υπό κατασκευή έργο μου θα ενημερώσω σχετικά!!

Φιλάκια πολλά και χρόνια πολλά σε όλους σας πάντα με υγεία!!!!!

Βολτίτσα...

Χθές από το πρωί μέχρι το βράδυ ήμουν στη Νέα Μάκρη.

Είχε πολύ ωραίο καιρό και το βράδυ ένα απίστευτο φεγγάρι!!

Δεν αντιστάθηκα στο τοπίο και τράβηξα πολλές φωτογραφίες..

Το πρωί...

Και το βραδάκι...

Τι ωραία που ήταν...!

Νυχτώνει..

Το φως όμως εξακολουθεί να υπάρχει στις ψυχές.

Τόσο έντονο.
Απόλυτο και αινιγματικό.

Σε τραβάει.

Δεν σκέφτεσαι τίποτα όμως, δεν ενοχλείσαι.

Έρχεται τόσο φυσικά...

Οι δεύτερες σκέψεις δεν χωράνε πουθενά τώρα.
Επιτέλους είσαι έτοιμος να ζήσεις όπου κι αν σε πάει.

Μπορεί να σε τυφλώνει όμως εσύ θες να το κοιτάς για όσο περισσότερο γίνεται.
Μόνο έτσι πιστεύεις πως θα συνεχίσεις να είσαι ευτυχισμένος.

Το μόνο που ξέρεις είναι πως το συγκεκριμένο φως έχει γίνει ο κόσμος σου όλος.

Η μοναδική σου ευθύνη.

Αν σβήσει, ένα κομμάτι σου θα χαθεί μαζί του.

Δεν θα το αφήσεις να συμβεί..

Απόδραση

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έκανα κάτι που το ήθελα και το προγραμμάτιζα από καιρό.Έφτιαξα μια μικρή βαλίτσα, πήρα το ΚΤΕΛ και ξέφυγα για λίγο από την μονοτονία της Αθήνας!

Στην Αρχαία Επίδαυρο δεν είχα ξαναπάει και έτσι βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία να την επισκεφτώ για αυτές τις μέρες. Ο καιρός ήταν απίστευτος, με τον ήλιο στα καλύτερα του και την θάλασσα σαν καθρέπτη. Καμία σχέση με αρχές Δεκέμβρη αλλά τέσπα, στη συγκεκριμένη περίπτωση με βόλευε αρκετά!!

Δεν χόρταινα τη θέα της ήρεμης θάλασσας που απλωνόταν από το παράθυρο του δωματίου μου. Γι' αυτό και, μιάς και είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες, έβγαλα αρκετές φωτογραφιές του τοπίου.

Σαν χωριό η Παλαιά Επίδαυρος είναι πολύ όμορφο και γραφικό. Τα περισσότερα σπίτια του είναι απο πέτρα και ξύλο και σε συνδιασμό με τον εορταστικό στολισμό της εποχής των Χριστουγέννων δημιουργείται μια μαγευτική αίσθηση.

Την μέρα που πήγα γιόρταζε και η εκκλησία του χωριού, ο Άγιος Νικόλαος, και οι κάτοικοι είχαν την περιφορά της εικόνας το βράδυ της Παρασκευής. Ήταν τόσο όμορφο το κλίμα. Το μόνο κακό ήταν πώς η εκκλησία ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο μου και πώς και τα δύο πρωινά που έμεινα ξύπνησα αναγκαστικά από τις καμπάνες και τα μεγάφωνα με τη φωνή του παπά!!Είχε και το καλό του όμως. Τα ξημερώματα πρίν ακόμα βγεί ο ήλιος καλά - καλά είχα την όρεξη, αφού από ύπνο πού προκοπή, να καθήσω στο μπαλκόνι μου και να παρατηρώ τον ουρανό. Ήταν από τις πιο ωραίες στιγμές.

Μ' άρεσε που χάθηκα έστω και για λίγο σε κάτι διαφορετικό και πραγματικά ξεχάστηκα. Είχα και καλή παρέα όσο να' ναι. Τι να σου κάνει το μέρος χωρίς αυτή;!

Αυτές οι δύο μέρες μου ήταν αρκετές για να συνηθίσω στην ερημιά και την ησυχία ενός χωριού. Μακρία από το συνεχές βουητό της Αθήνας. Τι κρίμα που το κτελ του γυρισμού επέστρεψε πολύ γρήγορα πίσω στην πόλη και θυμήθηκα ξανά την εικόνα του τσιμέντου που σου βαραίνει την καρδία..

Το μόνο που θέλω τώρα είναι να το επαναλάβω όσο το δυνατόν πιο σύντομα!!!

Υ.Γ . Ευχαριστώ πολύ jk in your life!!!!

Πάλι κάτι πείραξα...

..Και δεν το κατάλαβα!!

Έχω περάσει μια καινούρια ανάρτηση πιο κάτω απο αυτή που εμφανίζόταν πρώτη και για κάποιο λόγο τη νέα με τίτλο "Απόδραση" μου την βγάζει δεύτερη. Μήπως ξέρει κανείς τι βλακεία έχω κάνει;;

Ευχαριστώ!!

Χάος και ντροπή...

Άλλα είχα σκοπό να γράψω αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στα όσα γίνονται ακόμα και τώρα, όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε διάφορες άλλες πόλεις της Ελλάδας και απ' ότι φαίνεται δεν θα σταματήσουν εδώ.


Η αντίδραση του κόσμου είναι μαζική. Ξεσπάμε. Το γεγονός μας εξοργίζει. Εν ψυχρώ δολοφονία 15χρονου μαθητή από πυρά ειδικού φρουρού. Εκτέλεση.. χωρίς καμία ύπαρξη ανθρωπιάς. Θα είμαι πολύ κυνική αν πω πώς χρειάζεται σκότωμα εδώ και τώρα; Μόνο απέναντι σε τέτοιες "απειλές" ξέρουν και δείχνουν τις ικανότητες τους. Απέναντι σε ένα παιδί άοπλο.. οπλισμένο μόνο με όνειρα. Αηδία μόνο αυτό μπορώ να νιώσω..


Η κατάσταση είναι εφιαλτική. Τα πράγματα με άλλους σκοπούς ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν- θα καταλήξουν. Με αυτό τον τρόπο βρίσκουμε να διαμαρτυρηθούμε για το άδικο χαμό ενός παιδιού; Ότι έγινε ήταν όντως φρικτό και μόνο άνθρωπος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός που αφαίρεσε τόσο αναίτια μια αθώα ζωή. Όμως με τέτοιες αντιδράσεις ούτε το παιδί θα γυρίσει πίσω ούτε οι πράξεις μας αποκτούν αξία. Αντιθέτως, τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή πολύ πιο τρομαχτική. Πάντοτε ξεφεύγουμε από τα όρια και φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι παγίδες στις οποίες αργότερα θα πέσουμε μέσα και θα πληρώσουμε γι' αυτές.






Αυτό που με κάνει να εξοργίζομαι είναι η αδιαφορία, η απάθεια και το θέατρο. Το υποκριτικό ενδιαφέρον όλων αυτών των "μεγάλων" άχρηστων της χώρας που μας καθοδηγούν και το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην γίνει καμία στραβή και χάσουν το βάθρο τους μετά τα επεισόδια. Αντιδρούμε όμως, έχει σημασία. Το θέμα είναι να το κάνουμε σωστά.


Είναι αδιανόητο αυτό που έγινε. Ας ελπίσουμε πως τέτοια φαινόμενα δεν θα επαναληφθούν. Αλλά τι λέω; Στη χώρα που ζούμε πάσχουμε όλοι μας από μόνιμη απώλεια μνήμης και ξεχνάμε πολύ εύκολα.

Ας κάνουμε αυτή τη φορά τη διαφορά και ας θυμόμαστε καλά τη μορφή αυτού του παιδιού που χάθηκε τόσο άδικα...

Πόσο ανισόρροποι μπούμε να γίνουμε..;

Απ'ότι έχω καταλάβει πάαααρα πολύ....

Μόλις πριν λίγο διάβαζα τα mail μου. Μέσα σε όλα όσα είχα λάβει μου έχει έρθει κι ένα που ζητούσε την συμβολή μου σε κάτι.

Στην Κίνα,έλεγε, βάζουν σε μικρά βάζα γατάκια έτσι ώστε μεγαλώνοντας να πάρουν τα ζωντανά το σχήμα του δοχείου. Τι άλλο θα δω πια;;;

Έβαλα την υπογραφή μου μήπως και σταματήσει αυτή η κτηνωδία αλλά λίγο δύσκολο όταν βλέποντας το σαν μόδα την υιοθετούν όλο και περισσότεροι ηλίθιοι για να μην τους χαρακτηρίσω διαφορετικά.

Μπήκα και στο site αυτής της εταιρίας ο θεός να την κάνει και έλεγε σαν κεντρική ιδέα πως όπως υπάρχουν τα καλοπιστικά φυτα bonsai που μπαίνουν σε γυάλες έτσι με αυτό στο μυαλό είπαν να το κάνουν και σε ζώα. Το "καλύτερο" της υπόθεσης είναι πως το θεωρούν σαν μια μορφή τέχνης και πως υπάρχουν και μηνύματα ευχαριστιών από όσους πήραν από ένα τέτοιο γατάκι.


"With this in mind, we are proud to now offer to you the animal complement of this art form; the Bonsai Kitten."

Τι τραβάνε τα ζώα από εμάς τα ζώα;; Αν είχαν στόμα να μιλήσουν θα είχαμε ακούσει τα καντήλια της ζωής μας. Ποιος μας έδωσε το δικαίωμα να τα εκμεταλλευόμαστε έτσι, με τέτοιο τρόπο;

Δεν έχω να πω τίποτα άλλο...

Το site για όποιον θέλει να υπογράψει είναι:

http://www.petitiononline.com/J1A2D3E4/petition.html