Η αλεπού, ο κύριος Β και το κρεβάτωμα..

Είπα να κάνω ανάρτηση..
Βασικά εδώ και μέρες το λέω αλλά όλο κάτι πάει στραβά!! Κι αυτό κυρίως γιατίιιι;;;;
Βλέπεις ο κύριος Β(logger) και η κυρία αλεπού έχουν βάλει σκοπό να να μου κάνουν τα νεύρα κρόσια.. Κόλλαει το ένα ξεκολλάει το άλλο και τούμπαλιν... Καλά πες ο Blogger αλλά ο firefox δεν μου είχε ξαναπαρουσιάσει πρόβλημα.Και σχόλια που έκανα την ψυχή μου έβγαζε και έπρεπε να προσπαθήσω 2-3 φορές μέχρι να τα πάρει.Τώρα που γράφω δεν ξέρω πότε θα τελειώσω με τα κολλήματα που τρώει..Τι στο καλό φταίει μάλλον ποτέ δεν θα το μάθω αλλά προσπαθώ να φανώ ψύχραιμη!

Και πάνω που λέω αα ωραία ξεκόλλησε θα γυρίσω και σπίτι να κάνω ανάρτηση να σου ο πυρετός και κάτσε στο κρεβάτι.. Ο συμφοιτητής μου φταίει που στο εργαστήριο συνέχεια έβηχε, να τα τώρα. Λες να έχω τη γουρουνογρίπη; Γιατί εκείνος τουλάχιστον την είχε περάσει.. Θα δείξει.. Ευτυχώς απόψε είμαι λίγο καλύτερα και μιας και δεν πονάνε τα μάτια μου είπα να γράψω..

Είμαι το καημένο δύο μέρες κλεισμένη στο σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω για να περάσει η ώρα.. Για διάβασμα όποιος το προτείνει ούτε σκέψη ε;!! Όλοι είναι έξω τώρα για καφέ και η ψωριάρα στο κρεβάτι... Κάνω υπομονή όμως, δεν θέλω χρονιάρες μέρες να είμαι μέσα και να μην πάρω μέρος στο γλέντι!!

Η σχολή μου κλείνει την Τετάρτη δυστυχώς και μετά το πέρας των διακοπών έχω να γράψω κάτι ωραία τεστάκια... Η σκέψη να ανοίξω βιβλίο πάντως δεν με συγκινεί. Θα τρέχω και δεν θα φτάνω πάλι τελευταία στιγμή, κλασικά!!

Τις μέρες που χάθηκα στόλισα και το δέντρο μας.. Ανανεωμένο φέτος, με καινούρια στολίδια και το καραβάκι μας να του κάνει παρεούλα. Τις επόμενες μέρες μπορεί να σας δείξω φωτογραφίες.

Πάω τώρα όμως γιατί ήδη με πέταξε μια φορά και δεν θέλω να το ζορίζω...
Πάω με τα νερά του τι να κάνω πια;!! Θα τα πούμε σύντομα.. ελπίζω!!

Να έχετε ένα υπέροχο πρωινό Κυριακής αύριο :))

Στο βιντεάκι που ακολουθεί η γάτα απλά δεν υπάρχει!!!

Σύννεφα παντού..


Nα καλύπτουν γρήγορα τον ουρανό..
Και ύστερα βροχή..


Η Mελίνα να παρατηρεί τις σταγόνες που πέφτουν...

Κι εγώ να τις βγάζω φωτογραφίες..

Καλή εβδομάδα να έχουμε!! :))

Χικ και ξανά χικ...

Πραγματικά δεν μπορώ άλλο..

Δηλαδή έχει καταντήσει εκνευριστικό...

Τα νεύρα μου κοντεύουν να σπάσουν!!

Αυτός ο κωλο-λόξυγκας με έχει τρελάνει απο το πρωί!!!!

Μιλάω στο τηλέφωνο και:

- Τι θα -χικ- κάνεις τώ-χικ-ρα;

- Πως τα περ-χικ-άσατε χθες;

- Θα βρεθ-χικ-ούμε αύρ-χικ-ιο;

Ούτε μεθυσμένη να ήμουν με τόσα χικ πια..

Άσε που ο συνομιλητής μου σκάει στα γέλια!!

Το ωραιότερο είναι πως σε κοροΐδεύει κιόλας, ο λόξυγκας εκτός απο τον συνομιλητή, και πάνω που λες πως σταμάτησε σπουπ να το πάλι..

Λες να την πάθω κι εγώ όπως αυτή η έρμη η κοπέλα που της σταμάτησε μετά απο μήνες;

Μπρρρρ δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι...

Τουλάχιστον μέχρι στιγμής κάνει διαλείμματα που και που!!

Ουφ... για να δούμε θα κοιμηθώ σήμερα;!!!

Καλη-χικ-νύχτα!! :))

Μια λέξη...

Ένα και μόνο τηλεφώνημα..

Μια απλή πρόταση με τόσο μεγάλο νόημα..

Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να γίνει κάποιος σε μια στιγμή...

Αυτό ήταν... Χαμογελώ!!

:)

Κι εγώ σ'αγαπώ ζωούλα μου..

Είμαι εκδρομούλα..

Με την ψυχούλα μου..

Εκείνος βλέπει αγώνα με την ΑΕΚ ..

Εγώ βρήκα ευκαρία, πήρα το Νotebook απο την καφετέρια και είπα να πω ένα γειά!!

Πέρασα και έριξα μια ματιά στα σπιτάκια σας, λίγο έλειψα και μαζεύτηκε πολύς κόσμος!! :)

Κάνει τόσο όμορφες μέρες, είναι τόσο ήσυχα εδώ που δεν θέλω να φύγω αύριο..

Συνήθισα την γλυκιά αγκαλιά και την παρουσία του ..

Να περνάτε καλά και να απολαμβάνετε την κάθε στιγμή..

Τα λέω για να τα ακούω γιατί πολλές φορές στη ζωή είμαστε αχάριστοι...

Φιλάκια σε όλους, θα μπώ πάλι στους ρυθμούς μου από αύριο..

Καλή ηλιόλουστη Κυριακή να έχετε αύριο!!!

Όποιος απο μας μπορεί ας βοηθήσει..

Aναδημοσίευση απο το adespotologio..

ΕΠΕΙΓΟΝ ΓΙΑ ΚΟΥΤΑΒΑΚΙ ΜΕ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΠΟΔΙΑ

24/11/09

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΖΩΟΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΚΤΑΚΤΟ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΜΕ ΕΝΑ ΣΚΥΛΑΚΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΧΤΥΠΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ!!!
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΚΟΥΤΑΒΙ 4 ΜΗΝΩΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΕΡΙΜΑΖΕΨΑΝ 2 ΕΡΓΑΤΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΔΡΑ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΠΙΚΡΑΤΤΟΥΝ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ!!!!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΤΟ ΒΑΛΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΟ ΤΑΙΣΑΝΕ, ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΓΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ ΟΠΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΗΚΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΠΙΣΩ ΠΟΔΙΑ!
ΤΟ ΖΩΟ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ....!
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΖΩΟ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΘΕΙ!!!!!!
ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ 1000 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙ ΛΑΜΕΣ ΣΤΑ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΒΙΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΞΑΝΑ!

ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΜΑΖΕΨΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ! ΩΣΤΟΣΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΑΦΟΥ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ!
ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΠΗΡΕ ΑΡΧΙΚΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΥ.
TO THΛ. ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ 6936-966231 (ΝΙΚΟΣ)

ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΑΚΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΘΕΙ!!!
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΕΡΑΝΟ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΖΩΑΚΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ!
ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΥΚΟΛΙΑΣ ΒΑΖΩ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΙΘΜΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΩ Η ΙΔΙΑ ΤΟΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 099/620487-25

'Η

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ
ΜΑRFIN BANK
0284462422
ΙΒΑΝ GR 5202803120000000284462422


ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΝΑΤΑΣΑ
6947-824195

Λιτές υπέροχες βραδιές..

Τελικά το μην έχεις πολλά χρήματα δεν είναι και τόσο άσχημο μερικές φορές..

Και μην βιαστείτε να πείτε ότι "πάει το έχασε η κοπελιά.."!!

Τις τελευταίες μέρες όσο καιρό δεν είχα βρεθεί με τις φίλες μου και μου είχε λείψει να βρεθούμε τον αναπλήρωσα μια χαρά.
Το θέμα είναι πως λόγω αφραγκίας στο σύνολο μας δεν πήγαμε ούτε για καφέ..
Αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου απαγορευτικό στο να περάσουμε καλά!!

Περπατήσαμε στις βιτρίνες, κάναμε βόλτα στην πλατεία μας, συζητήσαμε καθισμένες στην παιδική χαρά και φυσικά κάναμε κούνια!

Είχα τόσο καιρό να το κάνω και πραγματικά μου θύμισε τόσα πολλά..
Τότε που ο μπαμπάς με κούναγε τόσο πολύ και όλο και πιο ψηλά που η τεράστια παιδική χαρά του Δυρού έκανε αντίλαλο από τα ουρλιαχτά μου και η καρδιά μου ήθελε να πετάξει!!
Μπορεί να φοβόμουν αλλά μου άρεσε κατά βάθος :)

Πόσο γρήγορα μπορείς να ξαναγυρίσεις πίσω.. απλά με το να προσπαθείς να πας όσο πιο ψηλά μπορείς..

Μετά από λίγο βέβαια σταμάτησα να κουνιέμαι γιατί δεν φημίζομαι για την αντοχή μου και άρχισα να ζαλίζομαι!!

Εκτός από την βόλτα κάναμε κανονικότατο τουρ στα σπίτια μας για κάνα δυο μέρες ακόμα!!

Μαγειρέψαμε οι δύο από τις τρεις μας ένα βράδυ μια και η Θ. είναι περισσότερο του να κοιτάει.. Α, λάθος έκανε κάτι.. Έκοψε το ζαμπόν σε φέτες..
Πολύ εποικοδομητικό μπορώ να πω!! :Ρ

Εκτός από το ταλέντο μας όμως στη μαγειρική έχουμε και καλλιτεχνικό αίμα!

Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε ένα παζλ 500 κομματιών που φέγγει στο σκοτάδι!
Το θέμα του ήταν ένα ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία, λίγο δύσκολο γιατί είχε πολλά σκούρα κομμάτια αλλά το καταφέραμε σιγά-σιγά..
Το τελειώσαμε και ήταν τόσο όμορφο, χαλάλι το ξεστράβωμα που τράβηξα.
Γελάσαμε πολύ εκείνη τη βραδιά..
Η Θ. μετά από λίγο απογοητευμένη με το παζλ που δεν της έβγαινε στρογγυλοκάθισε στον καναπέ και έβλεπε "Στην υγεία μας".. μου έφτανε που της πήγαινα κόντρα όμως και σκάγαμε στα γέλια από τις ατάκες της..

Σειρά τις επόμενες μέρες είχαν τα επιτραπέζια..
Είδαμε και το "Julie and Julia", μ' άρεσε πολύ.
Η Μeryl Streep ήταν καταπληκτική.

Αυτά τα νέα από τις μέρες που πέρασαν..

Το συμπέρασμα είναι ένα:

Κάτι τέτοιες στιγμές, με άτομα στη ζωή σου που σε αγαπούν, είναι ανεκτίμητες..

Δεν χρειάζεται να έχεις λεφτά για να μπορέσεις να περάσεις καλά..

Μπορεί να μας περιορίζουν πολλές φορές στις επιθυμίες μας αυτά τα τόσο σημαντικά χαρτάκια αλλά άλλες είναι τόσο περιττά.


Καλό σας βραδάκι και καλό Πσκ σε όλους!!! :)))

* Η γατούλα στη φωτογραφία, παρότι άκυρη για την ανάρτηση, δεν είναι πολύ γλυκιά;!

Για τα πανηγύρια!!

Σήμερα των Ταξιαρχών και όπως κάθε χρόνο κάτω απο το σπίτι μου 7 και 8 Νοέμβρη έχουμε πανηγύρι!! (Εξού και ο τίτλος... όχι πως μεταφορικά δεν ισχύει :Ρ )

Φέτος βέβαια μερικοί ξεκίνησαν και απο την προπαραμονή να βάζουν πάγκους αλλά τέσπα..

Πήγα και προσκύνησα προχθές που δεν είχε πολύ κόσμο στην εκκλησία και ήταν πιο ήρεμα γιατί χθές ειδικά και σήμερα γίνεται πανζουρλισμός απο τον κόσμο.
Μοσχοβολούσε ο τόπος απο τα λουλούδια που ήταν στολισμένες οι εικόνες..

Σήμερα βγήκα για τα ψώνια..

Πήρα ένα βιβλίο να έχουμε να διαβάζουμε..
Ο τίτλος του: " Η αγάπη αρχίζει από... Α" της Χριστίνας Μπαλτζή.
Έρχομαι να συμφωνήσω απόλυτα με την συγγραφέα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα..!
Όταν το τελειώσω θα σας πω αν μ'άρεσε γιατί ακόμα δεν το έχω ξεκινήσει..

Πήρα πασμινούλες που μ'αρέσουν και ένα κερί με άρωμα πορτοκάλι-κανέλλα..
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως το συγκεκριμένο επειδή είναι κάπως διαφορετικά φτιαγμένο όταν καίγεται με τον καιρό δεν χαλάει καθόλου η μορφή του και αργότερα μπορείς να βάζεις μέσα ρεσό.. Δεν μ'αρέσει να τα πετάω, ειδικά τα μεγάλα, οπότε το βρήκα πολύ έξυπνο!!



Κάθε χρόνο που λέτε λόγω του πανηγυριού έχουμε κάτω απο το σπίτι πάγκο που πουλάει cd και κασέτες (!) με μουσική κ.λ.π.

Έχουμε όπως καταλαβαίνετε ένα ρεπερτόριο..!

ΚΑΘΕ χρόνο δεν θα παραλήψει να βάλει το βράδυ απο τις 6 και μετά γνωστά ιταλικά τραγούδια.
Το έχω ψάξει το θέμα τόσα χρόνια στην περιοχή!!
Δεν μπορώ να πω, μ'αρέσουν πολύ..

Κατα την διάρκεια της υπόλοιπης μέρας όμως μου το χαλάει ρε γαμώτο γιατί μου αρχίζει τα γλύκα-γλύκα και κάτι άσχετα πανηγυριώτικα..
Μετά μου το γυρίζει σε Scorpions και γενικά σε κάτι ποιό ροκ, καπάκι το "Τρελοκόριτσο πρόσεξε καλά" και με στέλνει!!

Όπως καταλάβατε δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ αυτών των ειδών..
Αλλά δείχνω κατανόηση, μπορώ κι αλλιώς..
Έχει ποικιλία ο άνθρωπος και το φωνάζει!!

Όσοι απο σας γιορτάζετε ή έχετε κοντινούς σας ανθρώπους Χρόνια Πολλά!!!

Κι ένα τραγούδακι δώρο.. Απο τα αγαπημένα του, το παίζει τώρα, και δικό μου!!

A bambola- Patty Pravo

Κύκλοι δυναμικών..

Aπαλή μουσική..

Φλόγες κεριών..

Το άρωμα βανίλιας περιφέρεται στο χώρο..

Το laptop στο κρεβάτι και εγώ να γράφω όσα τελικά θα μείνουν πάλι κάπου κρυμμένα..

Μέρες περνάνε.. Έρχονται και φεύγουν και τι αλλάζει;

Πάνω και κάτω.. Ευτυχία και στασιμότητα..

Ο χρόνος είναι τόσο ύπουλος..

Σε κάνει να πιστεύεις πως σε μεταχειρίζεται καλά, όλα φαίνονται εύκολα να τα υπολογίσεις.

Μα μια στιγμή να κοιτάξεις πίσω θα δεις το πόσο πολύ μεταβλητό είναι όλο αυτό που ζεις..

Οι τελευταίες μέρες κρύβουν μια μοναξιά. ίσως και χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Σκέψεις πραγμάτων που δεν ισχύουν απλά υπάρχουν για να σε παιδεύουν..

Πάλι πίσω δηλαδή..

Η βροχή και η συννεφιά τελικά μπορούν να σου βγάλουν την απαισιοδοξία που κρύβεις στο άψε-σβήσε..

Ποιός το λέει αυτό ε;!

Το πιο όμορφο και θετικό πάντως απ'όλα αυτά είναι το μετά..

Η επόμενη μέρα..

Αυτή της λιακάδας και της άλλης οπτικής των πραγμάτων..

Όταν πια έχεις ηρεμήσει απο ούτε κι εσύ ξέρεις τι..

Ότι κι αν ήταν πέρασε όμως..

Μαζεύεις, πνίγεσαι, ξεσπάς, αποφορτίζεσαι..

Βροχή, σκοτεινιά και ύστερα ένας μεγάλος ήλιος σαν αγκαλιά, βγαίνει και σε ζεσταίνει..

Ίσως είναι ένας τρόπος για να προχωράς..

Ένας κύκλος που σε βοηθά να πηγαίνεις παρακάτω περνώντας απο ένα στάδιο που σε κάνει πιο δυνατό στη συνέχεια...

Σας έπρηξα πάλι με ασυναρτησίες.. Καλό βραδάκι!

Εκστρατεία υπέρ της επιστροφής των Μαρμάρων του Πανθενώνα

Τα μέλη του Keep on Blogging σε μια προσπάθεια να στηρίξουν την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στο φυσικό τους χώρο αποφάσισαν να δράσουν όλοι μαζί ενωμένοι ανεβάζοντας την ίδια ημέρα Κυριακή 1 Νοεμβρίου το παρακάτω κείμενο:
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε επισκεφτεί ή θα επισκεφτούμε το νέο μουσείο Ακρόπολης.
Κάποιοι έχουμε επισκεφτεί και τα κομμάτια που είναι στο Βρετανικό Μουσείο.

Επειδή τα έργα τέχνης αξίζουν περισσότερο όταν είναι ολοκληρωμένα.
Επειδή τα κενά στις μετώπες του Παρθενώνα αποτελούν παραφωνία στο υπέροχο αυτό δημιούργημα.
Επειδή πλέον υπάρχει ζεστός και φιλόξενος χώρος που μπορεί να τα φιλοξενήσει.
Επειδή αυτός ο χώρος βρίσκεται σε αρμονία και άμεση οπτική επαφή με την ίδια την Ακρόπολη.
Επειδή ο αγώνας της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη και η προσδοκία όλων των Ελλήνων είναι καιρός να ευοδωθούν.

Για όλα αυτά λέμε ΝΑΙ στην επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.



The members of Keep on Blogging , in an attempt to support the return of the Parthenon Marbles to their natural space, have decided to act together by posting on the same day, Sunday November 1st, the text below:

Most of us have already or will visit the New Acropolis Museum.
Some of us have also visited the pieces held at the British Museum.

Since works of art are more valuable when they are complete.
Since there now exists a warm and hospitable place to host the marbles.
Since it’s high time that Melina Mercouri’s battle and the expectations of all Greeks were realized.

We say YES to the return of the Parthenon Marbles to Greece.

Ξημερώνει πάλι...

Ένα τραγούδι παλιό που όμως απο το πρωί το σιγοτραγουδώ..
Απο τα αγαπημένα μου, πριν χρόνια είχα κολλήσει τόσο πολύ μαζί του..

Αυτό κρατάω κάθε που το ακούω τώρα πιά...

Ξημερώνει πάλι, μια ζωή σαν άλλη,
Πάει και αυτή η βραδιά, κοίτα τη καρδιά φλόγες βγάζει πάλι
Ξημερώνει κι έχω, λόγο για να αντέχω
άλλο ένα πρωί στην παλιοζωή κάποιον να προσέχω.

Εσένα παιδί μου, μονάχα για σένα μεθώ
Καμένο χαρτί μου, μονάχα εσένα ποθώ

Εσένα παιδί μου...

Ταξίδι στα σύννεφα..

Aπορώ πώς τόσο καιρό τώρα δεν είχα σκεφτεί να κάνω μια τέτοια ανάρτηση.

Έχω τρέλα με τα σύννεφα όπως σας έχω ξαναπεί, είναι εμφανές πιστεύω!!

Μια συννεφιά δεν μπορεί να είναι πάντοτε μουντή και σκοτεινή..
Έχει την ομορφία της και με κάνει να ταξιδεύω.

Τα σύννεφα και ο ουρανός παίζουν μαζί μας καθημερινά.
Δεν χρειάζεται κάτι δύσκολο για να το ανακαλύψουμε απο το να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά..

Μια κίνηση και όλα αλλάζουν.

Ελευθερώνεσαι ξαφνικά απο τον θόρυβο, τον κόσμο και τα ψηλά άχαρα κτίρια και αφήνεσαι σε έναν κόσμο ολόδικό σου.

Η μαγεία που κρύβουν και ο τρόπος που με ελκύουν τόσο δύσκολα να τα περιγράψεις..

Τα βλέπεις να χορεύουν μπροστά σου μαζί με τον άνεμο, τον ήλιο και το φως και να αλλάζουν μορφές τόσο γρήγορα.

Αυτό που με συναρπάζει απο μικρή σε αυτά είναι η σκέψη πως αυτό που βλέπω δεν έχει υπάρξει ξανά κι ούτε πρόκειται να ξαναεπαναληφθεί.

Είναι μοναδικό και είμαι τυχερή που μπόρεσα να το δω.

 Και τι δεν θα δινα να μπορούσα να βρισκόμουν εκεί πάνω και να είχα την αίσθηση τους πάνω μου.

Στο μυαλό όμως όλα γίνονται κι έτσι το έχω ήδη κάνει με τη φαντασία και τον δικό μου τρόπο!

Ορίστε λοιπόν και μερικές απο τις πολλές φωτογραφίες που έχω τραβήξει..

Μελαγχολικές βραδιές

Το άρωμα του νυχτολούλουδου τα τελευταία βράδια είναι τόσο έντονο..

Θέλω να σταματήσω να περπατάω και να σταθώ να το μυρίσω, να κυκλοφορήσει μέσα μου.

Περίεργη η  αίσθηση της νύχτας απόψε.

Το φεγγάρι να λάμπει απο πάνω μου κι εγώ να νιώθω τόσο μικρή και μαγεμένη απο την εικόνα του.

Βρέθηκα μόνη σε μια πλατεία να περιμένω παρέα και άρχισα ασυναίσθητα να παρατηρώ τους γύρω μου. Οικογένειες, ζευγάρια, μωρά παιδάκια, παππούδες γίναν όλοι ένα στα μάτια μου.

Πέρασε απο μπροστά μου ένας γεράκος με 2 μπαστούνια, ίσα που περπατούσε κι όμως τον έβλεπες να το προσπαθεί, να κάνει την βόλτα του αντί να προτιμήσει να κλειστεί στο τετράγωνο κουτί του.

Αισθάνθηκα τυχερή που μπορώ και σκέφτομαι, θυμάμαι, κινούμαι, νιώθω, ζώ!

Περίμενα  και είχα κατακλειστεί απο μια αίσθηση νοσταλγίας για τα παλιά και μια διαφορετικής ενότητας που ξεκινάει. Για μια στιγμή τα μάτια μου θόλωσαν, τα δάκρυα εμφανίστηκαν τόσο ξαφνικά μα παράλληλα τόσο λυτρωτικά, ούτε και ξέρω το γιατί. Το είχα όμως ανάγκη, αυτό το γνωρίζω.

Κάτι τέτοιες στιγμές όσα περνάω επιφανειακά στο πέρας των ημερών και δεν προλαβαίνω να σκεφτώ έρχονται και με βρίσκουν. Μου θυμίζουν πως δεν μπορώ να τα κρατήσω φυλαγμένα βαθιά, ο χόρος είναι περιορισμένος και δεν μπορεί να μαζεύει συνεχώς, θα έρθει η ώρα που θα θελήσει να κάνει άκρη για τα επόμενα που έρχονται.

Τα απολαμβάνω αυτά τα βράδια. Νιώθω πως πλησιάζω πιο κοντά σε μένα και με μαθαίνω λίγο παραπάνω. Το να μελαγχολώ δεν το βρίσκω κακό, αντίθετα πάντα μ'άρεσε. Είναι κομμάτι του εαυτού μου πια.

Στο γυρισμό προς το σπίτι σκεφτόνουν εσένα, την αγκαλιά σου.

Πόσο την είχα ανάγκη...

Στο μυαλό μου έφτασε ένα αγαπημένο τραγουδάκι. Ξαφνικά, λες και κάποιος στο σιγοψιθυρίζει στο αυτί τόσο σιγά που υποσυνείδητα και μόνο η μελωδία του σε καλεί.

Το σιγοτραγουδούσα καθώς περπατούσα αργά, απολαμβάνοντας την μυρωδιά των λουλουδιών που πλημμύριζε το μέσα μου...

Καλό βραδάκι και καλό μήνα!!

* Συγγνώμη που δεν απάντησα στα σχόλια σας στην προηγούμενη ανάρτηση, είμαι γαιδούρα το ξέρω!! Ίσως το κάνω αργότερα. Όπως και να έχει σας ευχαριστώ όλους σας τόσο πολύ για τις ευχές σας και για όσους περιμένουν τούρτα δυστυχώς δεν κατάφερα να βρώ λύση :) :ΡΡΡ

Κάντε φουυυ για το κεράκι!! :))

Nα ζήσεις Ονειροπόλο Συννεφάκι και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ μεγάλο να γίνεις με πολλές αναρτησούλες στην αγκαλιά!!

Ή κάπως έτσι τέλος πάντων!!!

Φυσικά θα καταλάβατε, γιατί έχω και έξυπνους αναγνώστες αν μη τι άλλο, ότι σήμερα έχουμε επέτειο!!

Κλείνουμε χρόνο και κερνάμε τούρτα!! Μην περιμένετε να σας στείλω πραγματικό κομμάτι αυτό είναι ένα απο τα μειονεκτήματα του Ιnternet. :Ρ

Φανταστείτε το πάντως, πιάνει!!

Πω πω, πέρασε ένας χρόνος που γράφω και δεν το κατάλαβα..

Θέλω να ευχαριστήσω όσους απο σας με διαβάζετε και είστε η μπλογκοπαρεούλα μου.

Με ένα σχόλιο να προστίθεται σε κάθε ανάρτηση δεν ξέρετε πόση δύναμη πέρνω για να θελήσω να γράψω πιο σύντομα την επόμενη φορά.

Όσο γράφω βρήκα τι δωράκι θα σας κάνω!!

Πρόσφατα το Λενάκι μου έδωσε βραβειάκι, γιατί είμαι αξιαγάπητο μπλόγκ βεβαίως βεβαίως, και πρέπει κι εγώ να το μοιράσω.

Το δίνω σε όλους σας, παλιούς και καινούριους, για όσα μοιράζεστε καθημερινά εδώ μέσα και για το χρόνο σας να περάσετε και να αφήσετε ένα σχολιάκι.

Προσπαθώ όσο μπορώ να γράφω πιο συχνά και να σας παρακολουθώ όσο πιο τακτικά μπορώ, μαζευτήκαμε και πολλοί πανάθεμά μας!!

Να με χαίρεστε λοιπόν, το ξέρω πως με λατρεύετε και δεν κάνετε χωρίς εμένα ελάτε τώρα παραδεχτείτε το..


Το παρατράβηξα νομίζω!!! :ΡΡΡ


Άντε και του χρόνου πάλι εδώ, φιλάκια!!!

Αποφασίζοντας..

Δεν ξέρω για τι να γράψω..

Εδώ και ώρα σβήνω και γράφω. Να γιατί πρέπει να κάνω πιο συχνά ανάρτηση. Μετά μαζεύονται και δεν ξέρω απο που να αρχίσω!

Αύριο θα πάω στη σχολή μου να γραφτώ σε εργαστήριο και σε μια βδομάδα περίπου ξεκινάει το ΣΤ' εξάμηνο.. Δεν έχω καμιά όρεξη αλλά πρέπει. Και όσο σκέφτομαι ότι τα εξάμηνα λιγοστεύουν και πτυχιακές και πρακτικές πλησιάζουν όλο και περισσότερο αγχώνομαι αφού δεν έχω ιδέα σχετικά.

Αρκετές φορές πιστεύω ότι αν είχα λίγο παραπάνω θάρρος, κότσια και δυναμισμό στη ζωή μου θα μπορούσα πραγματικά να κάνω αυτά που θέλω. Κολλάω στη σιγουριά και τα πρέπει γίνονται βουνά που δύσκολα τα ανεβαίνω ή καλύτερα δεν προσπαθώ να τα ανεβώ. Βολεύομαι επειδή φοβάμαι να τολμήσω.

Θαυμάζω γνωστούς μου που κάνουν το βήμα και ακολουθούν τα θέλω και όχι τα πρέπει. Αλλά δεν μπορώ να παραπονιέμαι, επιλογή μου είναι όπως και του καθενός.

Αν λοιπόν ήμουν διαφορετική και πιο τολμηρή και τα πράγματα σε αυτό τον φανταστικό, δικό μου κόσμο ήταν πιο προσιτά και εύκολα δεν θα είχα ακολουθήσει τη σχολή που είμαι τώρα αλλά θα σπούδαζα φωτογραφία που τη λατρεύω ή μαγειρική. Δεν θα καταπιεζόμουν σε κάτι που δεν με ελκύει αλλά θα έβγαζα κάτι απο μένα κάθε φορά και θα γέμιζα ευχαρίστηση.

Θα το κυνηγήσω όμως, ένα πράγμα τη φορά.
Με μια απόφαση το θέλω γίνεται μπορώ και προχωράς.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός αρκεί εγώ να αποφασίσω να τρέξω..

Μια σταλιά καλοκαιράκι ακόμα..

Δεν ξέρω τι κάνει έξω.. Μπορεί να βρέχει, να φυσάει αλλά εγώ φωτογραφίες του καλοκαιριού θα σας δείξω έτσι απο αντίδραση!!

Αφήνοντας το λιμάνι του Πειραιά. Όλο και πιο κοντά στις διακοπούλες μας!!


Μυτιλήνη: Στο βάθος η υπέροχη εκκλησία του Αγίου Θεράποντα.


Πλάκα δεν έχει; Άκου νιανιά...


Ταβάρι: Η παραλία μας..


Από το εκκλησάκι του Άγιου Νικόλαου


Αυτό το γατόφατσο είναι το σουβλάκι μας!!
Το βρήκαμε στο δρόμο αλλά τελικά βρέθηκε η ιδιοκτήτριά του και πήγε πίτι του
αφού πρώτα μας τρέλανε με τα παιχνίδια του και τα ναζάκια του !






Μια υπέροχη μέρα στην Ερεσό.

Η παραλία του Ποδαρά.

Είμασταν εμείς, οι καντίνα, το άφθονο ούζο της και η θάλασσα με τη θέα της να μας ανοίγει την όρεξη για όλο και περισσότερο Πιτσιλαδή!!


Ίσαλος: η καφετέρια που καιγόμασταν απο το πρωί μέχρι το βράδυ.
(Αφιερωμένη στο Κατερινάκι που έχει κι εκείνο αδυναμία στα τασάκια!! :Ρ)

Αυτή είναι απο τις αγαπημένες μου.
Ο βράχος στο βάθος λέγεται Μπουρούνι.


Και τέλος ένας κατατοπιστικότατος χάρτης!!

Ένα επίσης όμορφο βράδυ που περάσαμε ήταν στο σπίτι που μέναμε. Μαζευτήκαμε η παρεούλα και ψήσαμε έξω, μεγάλο νταβαντούρι! Σηκώσαμε το χωριό στο πόδι με τις φωνές και τα γέλια μας. Άξιζε και το χάρηκα πάρα πολύ γιατί μου είχε λείψει να βρεθούμε όλοι μαζί με τέτοια διάθεση. Γι'αυτό και δεν παραπονέθηκε κανείς όταν το διαλύσαμε στις 5 και έπρεπε να μαζέψουμε!!!

Θα έβαζα κι άλλες φωτογραφίες αλλά δυστυχώς έχουν βγει με το κινητό και δεν φαίνονται όσο καθαρά θα ήθελα. Ακόμα την κλαίω τη μηχανή μου!! Σνιφ ήταν τόσο νέα..

Και του χρόνου εύχομαι με ακόμα πιο αξέχαστες αναμνήσεις για όλους μας..

* Χουλίνι μου σ' ευχαριστώ τόσο πολύ για τη φιλοξενία, ήταν υπέροχα!!

Μια ιδέα απ'όλα..

Όπως θα παρατηρήσατε το ιστολογιάκι μου άλλαξε αρκετά! Ήθελα εδώ και καιρό να το αλλάξω κάπως και επιτέλους σήμερα πήρα την απόφαση μετά απο πολύ σκέψη.
Πιο πολύ φοβόμουν μην κάνω καμιά βλακεία και τρέχω και δεν φτάνω μετά αλλά ευτυχώς όλα καλά. Για πείτε σας αρέσει η έκανα χαζομάρα;!

Επίσης βραβεύτηκα απο τον Μousikouli και την an-upomoni γιατι το blog μου λένε είναι έξυπνο.. Ασχολίαστο, αλλά σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!

Τώρα πρέπει να τα δώσω σε άλλους 7..  λίγοι δεν είναι;;!
Πιστεύω πως το αξίζουν και με το παραπάνω.
Έχουμε και λέμε:

1. Κοrinoskuilo
   
2. Katerinaκι
   
3. Laplace
   
4. Black Street White
   
5. Miou-Popofotitsa
   
6. Mπινελικώματα
   
7. Spy'ce Daughter
   
   

Τις τελευταίες μέρες διαβάζω για το μάθημα που δίνω αύριο. Θέλω τόσο πολύ να τελειώσει η εξεταστική, μια εβδομάδα μου έμεινε ακόμα και τέλος.

Ένα ακόμα συγκλινιστικό νέο, απο τα πολλά που έχω, είναι πως είδα το Χάρυ Πότερ 6. Είμαι φανατική των βιβλίων και των ταινιών και φυσικά δεν θα μπορούσα να το χάσω. Μπορώ να πω πως ήταν πολύ καλή! Σαν το βιβλίο όμως καμια δεν μπορεί να συγκριθεί.

Ο καιρός είναι κρύος και μουντός αλλά δεν με πειράζει καθόλου, τρελαίνομαι για αυτή την εποχή, όπως και για την Άνοιξη. Προτιμάω μέτρια πράγματα, ούτε πολύ ζέστη ούτε πολύ κρύο. Μου φαίνεται αν συνεχίσει έτσι θα βγάλω απο πολύ νωρις τα χειμωνιάτικα απο τις κούτες. Πάντα τέτοια εποχή όλα τα ρούχα μου φαίνονται καινούρια, αφήστε που δεν τα θυμάμαι κιόλας απο τον περσινό χρόνο και η όλη διαδικασία είναι σαν μια έκπληξη!!

Πάλι έγραψα έναν αχταρμά..!

Το καλοκαίρι μπορεί να πέρασε αλλά θα σας δείξω μερικές απο τις αγαπημένες μου φωτογραφίες που τράβηξα είτε με τη συγχωρεμένη ψηφιακούλα μου είτε με το κινητό!!

Χαρήκατε ε; Κι εγώ.. Δυστυχώς δεν μπορώ, θέλω να τις βάλω ακριβώς εδώ αλλά δεν μετακινούνται οι ριμάδες εκεί που θέλω αλλά σε άσχετα σημεία πιο πάνω. Γκρρρρρρ........ Γιατί σε μέναααα;; Ξέρει κανείς σας τι φταίει; Δεν θα του περάσει όμως, θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση!

Κάτι τελευταίο για σένα, ναι εσένα ξέρεις εσύ! Ήμουν λάθος και συγγνώμη..
Είμαστε χαζά, αυτό το ξέρεις; Απλά σήμερα ήταν η σειρά μου να το αποδείξω.
Σ'ευχαριστώ για τις δύο μέρες που πέρασα πλάι σου και για τον χρόνο που έφυγε μεγάτος ευτυχία χωρίς να το καταλάβω. Να΄σαι σίγουρος πως θα έχει και συνέχεια, δεν είναι απειλή, μάκια!!

Back again...

Καλό χειμώνα να έχουμε όλοι μας!!

Σας έλειψα, δεν σας έλειψα;!

Να' μαι λοιπόν ξανά πίσω στην άχαρη πόλη που θα ξανασυνηθίσω.
Το καλοκαίρι και η ξεκούραση που φέρνει πρώτη φορά περνάνε τόσο γρήγορα.

Μάλλον γιατί χάθηκα τελείως σε αυτό που ζούσα, ξέχασα μέρες, ώρες και άγχος για αυτά που ακολουθούν μετά το πέρας του καθισιού.

Πέρασα υπέροχα και λυπάμαι που επέστρεψα. Σας είχα πει οτι θα λείψω για 2 βδομαδούλες και εγώ την έκανα για ένα μήνα και..

Στη Μυτιλήνη όπου πήγα αρχικά ήταν θαυμάσια, η παρέα απλά τέλεια και οι αναμνήσεις αρκετές για να έχω να θυμάμαι μέχρι το επόμενο καλοκαιράκι!!

Δυστυχώς χάλασε η ψηφιακούλα μου και δεν έβγαλα όσες φωτογραφίες θα ήθελα αλλά με αντάμειψε η θάλασσα, τα παιχνίδια της με τον ήλιο κάθε απόγευμα με το σούρουπο και η σκέψη ότι μπορούσα και έβλεπα κάτι τέτοιο με τους ανθρώπους μου στο πλάι μου να μοιραζόμαστε στη μνήμη μας ένα ακόμα καλοκαίρι.

Η επόμενη και τελευταία στάση μου ήταν η Ερέτρια, οικογενειακά αυτή τη φορά. Περίμενα να βαρεθώ αλλά φέτος το εκτίμησα περισσότερο απο άλλες χρονιές.

Περισσότερα νέα μου για το πως πέρασα στην επόμενη αναρτησούλα.
Ακόμα επανέρχομαι στους φυσιολογικούς ρυθμούς της πόλης και της ύπαρξης internet, μην πάθω και τίποτα!! :P

Χαίρομαι πολύ που είμαι και πάλι πίσω στην παρεούλα μας, φιλάκια πολλά σε όλους!!

Adios !!!

Οι μέρες και οι ώρες πέρασαν επιτέλους..

Σε λίγο θα βρίσκομαι μέσα σε ένα καράβι και θα πλησιάζω στον προορισμό μου.

Δεν πρόλαβα τις τελευταίες μέρες να επισκεφτώ τα ιστολόγια σας και να σας αφήσω σχολιάκια, οι ετοιμασίες βλέπετε.

Μην μου κρατάτε μούτρα ε;!!

Θα τα ξαναπούμε σε δύο εβδομάδες περίπου που επιστρέφω, μέχρι τότε να περνάτε τέλεια!

Καλό καλοκαίρι σε όλους εύχομαι!!

Μάκια πολλά...

Με τίτλο εσένα..

Ξύπνησα απο τις αχτίδες του ήλιου
που εισέβαλαν στο δωμάτιο μου μέσα απο τα μισάνοιχτα μπατζούρια. .


Ταξίδευαν για να καταλήξουν μια αίσθηση ζεστασιάς στο δέρμα μου και μια υπέροχη εικόνα στα μάτια μου.


Όπως όταν με πλησιάζεις και με τυλίγεις γύρω σου, όπως όταν παρατηρώ τα δικά σου υπέροχα μάτια.


Το ράδιο είχε μείνει ανοιχτό απο το βράδυ.
Κοιμήθηκα μαζί του και μελωδίες με τριγυρνούσαν, παρέα στα όνειρα μου.


Αυτό που έπαιζε γνώριμο και πολύ αγαπημένο.


Ήταν το τραγούδι μας.


Λες και ο ήλιος με ξύπνησε απο τόσο νωρίς για να ανοίξω τα μάτια μου και να γεμίσεις τις σκέψεις μου απο το πρώτο κιόλας λεπτό.


Δεν θα μπορούσα να είχα καλύτερη αρχή στη μέρα μου
απο τη στιγμή που με συντρόφευες έστω κι έτσι. . .


Θέλω να αφεθώ.


Να χάνομαι στη θέα του γαλάζιου καθώς τα πόδια μου θα ακουμπάνε στα κρύα νερά του.


Να μυρίζω αντηλιακό και να με κοροϊδεύεις οτι σοβατίζομαι με στρώσεις απο αυτό.


Να ακούω γέλια και να βλέπω χαμόγελα παντού.


Να τραβάω φωτογραφίες των στιγμών μας όλη την ώρα
μέχρι να βαρεθείς και να αρχίσεις να με φιλάς για να σταματήσω.


Να είσαι ευτυχισμένος όλη τη διάρκεια της μέρας χωρίς παράπονα και χαζογκρίνιες.

(Το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ το ξέρω :P )


Να με "μαλώνεις" σαν μωρό για να φάω κάτι πριν πιω το ποτό μου.


Να είμαι ξαπλωμένη σε μια ξαπλώστρα το βραδάκι γύρω απο την αγκαλιά σου, τα μάτια μου να ταξιδεύουν στον γεμάτο αστέρια ουρανό και εσύ να το χαίρεσαι όσο κι εγώ, μόνο και μόνο επειδή θα είμαστε μαζί.

Ένας χρόνος όπως τότε.


Εγώ με την πορτοκαλί μπαντάνα στο κεφάλι κι εσύ να ξεπροβάλεις με το μαγιό για να μας γνωρίσεις για πρώτη φορά.


Πότε πέρασε αλήθεια όλος αυτός ο καιρός;


Καλό σου ταξίδι αύριο..

Αυτή τη φορά όμως θα δώσουμε ραντεβού. . .


Μια μέρα μετά για ένα αξέχαστο καλοκαίρι ματάκια μου..

Μπόρα μελαγχολίας.

Γλυκόπικρη μέρα η σημερινή.. Όπως και ο καιρός της άλλωστε.

Μια ο ήλιος και μια τα σύννεφα να τον παρεμποδίζουν και να σκοτεινιάζουν το τοπίο.

Ώσπου στο τέλος νίκησαν τα φιλαράκια μου με μια γερή μπόρα που την ετοίμαζαν απο το πρωί.

Όταν περνάω καλά πάντα αφήνεται κάτι ξεχωριστό μέσα μου, μια αίσθηση ηρεμίας.
Και τελευταία μπορώ να πω πως γεμίζω απο μια τέτοια αίσθηση.

Νιώθω τυχερή που μπορώ να έχω όλα αυτά τα μικρά στη ζωή μου.

Κάποιες φορές δεν μπορώ να τα απολαύσω όπως θα ήθελα, άλλες δεν με βοηθάνε οι καταστάσεις μα είμαι εκεί και προσπαθώ.

Πέρασα πολύ όμορφα σήμερα. Βούτες, ηλιοθεραπεία, ανεμελιά γενικά..

Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούσα να το ζήσω απόλυτα, σαν κάτι να έλειπε.
Κάτι που δεν μπορώ να βρώ τι είναι και αυτό με θυμώνει πολύ γιατί νιώθω ανικανοποίητη χωρίς λόγο.



Ίσως να ήταν και αυτή η μπόρα στο γυρισμό που με μελαγχόλησε.

Ο συνδυασμός του ηλιοβασιλέματος με τον γεμάτο πυκνά σύννεφα ουρανό και τις στάλες τις βροχής να αρχίζουν δειλά να σκάνε πάνω στο τζάμι του παραθύρου ήταν υπέροχος αλλά και εύκολος να σε επηρεάσει όταν είσαι ήδη κάπως φορτισμένος.



Χάθηκα σε διάφορες σκέψεις, ούτε που τις θυμάμαι τώρα, ακούγοντας τραγούδια που πρόσεξα πραγματικά τι ήθελαν να πούν για πρώτη φορά.

Κάποιες στιγμές νιώθω τόσο φορτισμένη, λες και κρατάω τόσα πράγματα μέσα μου και δεν μπορώ να τα εξωτερικεύσω, πράγματα όχι απαραίτητα άσχημα απλά δεν έχουν τρόπο να βγούν και να φωνάξουν, να τους ακούσει κάποιος και απο κει και πέρα να χαθούν.


Τελευταία οι βραδιές είναι πιο γλυκιές. Με παρέα ή χωρίς ηρεμώ. Λίγη μουσικούλα και όλα παίρνουν μια άλλη μορφή.

Δεν ξέρω τι γίνεται και είμαι φορτισμένη, να πω οτι είναι η πανσέληνος αλλά πέρασε κι αυτή και δεν έχω δικαιολογία.

Σας αφήνω να αναρωτιέστε μαζί μου, και αν βρείτε τίποτα πείτε μου να μην ανησυχώ...